بار از دست دادن بینایی در منطقه ی خاورمیانه و شمال آفریقا از سال 1990 تا 2019

Abstract

از دست دادن بینایی یک موضوع مهم بهداشت عمومی است که پیامدهای مهمی برای کیفیت زندگی افراد دارد. مطالعه حاضر با هدف گزارش بار از دست دادن بینایی از سال 1990 تا 2019 در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا (MENA) بر اساس سن، جنس، علت زمینه‌ای و شاخص جمعیت‌شناختی اجتماعی (SDI) انجام شده است.

روش کار: داده‌های در دسترس عموم از مطالعه GBD 2019 برای گزارش شیوع نقطه‌ای، YLD از دست دادن بیماری، بصورت تعداد و نرخ‌های استاندارد سنی به ازای ۱۰۰۰۰۰ نفر جمعیت با فاصله اطمینان ۹۵٪ مورد استفاده قرار گرفت.

يافته ها: : در سال 2019، MENA شیوع نقطه استاندارد شده سنی 7040.0 (6195.0-8002.7) و نرخ YLD 314.5 (222.1-427.6) در هر 100000 داشت که به ترتیب 1/11% و 3/24% کمتر از سال 1990 بود. در سال 2019، افغانستان [469.6 (333.0- 632.8)] بالاترین نرخ YLD استاندارد شده سنی و ترکیه [210.7 (145.3- 290.9)] کمترین میزان را داشتند. همه کشورها بین سال‌های 1990 و 2019، به جز عمان، افغانستان و یمن، میزان شیوع نقطه استاندارد سنی و میزان YLD کاهشی داشتند. علاوه بر این، در سال 2019 بیشترین تعداد موارد شیوع و YLD در گروه سنی 65-69 سال بوده است. هم چنین در سال 2019، نرخ YLD استاندارد شده سنی در MENA بالاتر از تخمین های جهانی در اکثر گروه های سنی، هم برای مردان و هم برای زنان بود. در سال 2019، اختلالات انکساری شایع ترین نوع از دست دادن بینایی در بین کودکان، نوجوانان و بزرگسالان میانسال در MENA بود، در حالی که از دست دادن دید نزدیک و آب مروارید شایع ترین نوع از دست دادن بینایی در میان بزرگسالان مسن بود. در نهایت، بار از دست دادن بینایی با SDI در دوره 1990-2019 ارتباط منفی کمی داشت.