مقایسه اثر پاراکرینی فیبروبلاست بر ایجاد تغییرات مولکولی و فنوتیپی سلولهای بنیادی سرطان در زیرگروه های لومینال و بازال سرطان پستان

Abstract

فیبروبلاست به عنوان فراوانترین جزء ریز محیط احتمالا نقش عمده ای در حصول ویژگیهای سلولهای بنیادی در سرطان پستان را دارد و سلولهای سرطانی با تغییر فونوتیپ به سمت ویژگیهای بنیادی نقش عمده ای در مقاومت به درمان و عود مجدد آن بازی می کنند. فلذا در این مطالعه, تاثیر ترشحات یا کاندیشن مدیوم حاصل از فیبروبلاستهای نرمال انسانی بر روی حصول ویژگیهای بنیادی در دو رده سلولی نوع بازال و لومینال با مارکرهای OCT4/SOX2/NANOG و CD44+ و CD24- و ALDH1 پرداخته شده است. مواد و روش: برای این مطالعه از 2 رده سلولی MCF-7/MDA-MB231 که به ترتیب نوع لومینال و بازال می باشد تهیه گردید. پس از تهیه کاندیشن مدیوم فیبروبلاست از سلولهای HFF-2 رده های سلولی لومینال و بازال با کاندیشن مدیوم فیبروبلاست نرمال انسانی به مدت 7 روز کشت داده شدند. سپس تغییر بیان مارکرهای CD44+ و CD24- و ALDH1 با روش فلوسایتومتری و وسترن بلات مورد بررسی قرار گرفت. همچنین میزان قدرت تشکیل اسفر با میکروسکوپ اینورت مقایسه شد و در نهایت ,میزان بیان ژن های سلول های بنیادی سرطان در هر دو زیرگروه لومینال و بازال به روش real time RT- PCR بررسی شد. یافته ها: میزان بیان SOX-2 در رده سلول های MCF-7 در مقایسه با رده سلولی تیمار کاهش معنی دار بیان ژن را از 1به 2/0 نشان داد و نیز در رده MDA-MB 231 کاهش معنی داری از بیان ژن را 1 به 1/0 نشان داد. همچنین میزان بیان ژن Nanog در سلولهای MCF-7 وMDA-MB 231 تیمار شده با کاندیشن مدیوم اندازه گیری شد و با رده کنترل مقایسه گردید. این میزان بیان Nanog در رده سلول های MCF-7 کاهش بی معنی را نشان می دهد در حالی که در رده سلول های MDA-MB 231 کاهش معنی داری را نسبت به رده کنترل نشان داد. میزان بیان ژن Oct-4 درسلولهای MCF-7 و MDA-MB 231 بعد از تیمار اندازه گیری شد و با رده کنترل مقایسه گردید. در رده سلولهای MCF-7 یک کاهش بیان بی معنی از 1 به 8/0 را نشان داد و همچنین در رده سلول های MDA-MB 231 کاهش معنی داری از بیان ژن Oct-4 را نشان داد. در بررسی میزان بیان آنزیم ALDH1 در هر دو رده MCF-7 و MDA MB 231 کاهش بیان معنی داری از بیان آنزیم ALDH1 مشاهده شد. در بررسی میزان بیان مارکرهای CD44+ و CD24- توانست ویژگی های بنیادی سلول های سرطانی را با افزایش جمعیت سلولی CD44+/CD24- را ایجاد کند. در بررسی میزان تشکیل ماموسفر سلول های رده MCF-7 از لحاظ تعداد و اندازه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین در رده بازال هم در تعداد و هم در اندازه ی ماموسفر ها افزایش دیده شد. از لحاظ آماری افزایش اندازه ماموسفر معنی داری نبود, ولی افزایش تعداد ماموسفرها, معنی دار بود.