حمایت اجتماعی درک شده و ارتباط آن با فرسودگی شغلی و خودکارآمدی در پرستاران شاغل در بخش‌های کرونا، مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، 1400
Date
1401Metadata
Show full item recordAbstract
چکیده
زمینه و هدف پژوهش: بیماری کرونا پرستاران را با مشکلات عدیده ای روبه رو ساخته است. استرس و بار کاری بالا ناشی از بیماری، موجب افزایش فرسودگی شغلی شده است. از طرفی روابط اجتماعی و حمایت اجتماعی ناشی از آن به دنبال قانون فاصله گذاری اجتماعی چالش برانگیز شده است. این در حالی است که عدم وجود حمایت اجتماعی موجب بسیاری از مشکلات روانشناختی می شود. از طرفی خودکارآمدی برای مدیریت همچین چالش ها و بلایایی بسیار مفید است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین حمایت اجتماعی درک شده با فرسودگی شغلی و خودکارآمدی در پرستاران شاغل در بخش‌های کرونا انجام شد.
روش اجرا: این پژوهش، یک مطالعه همبستگی توصیفی است که بر روی 186 پرستار شاغل در بخش های کرونا در بیمارستان های امام رضا و سینا تبریز انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های فرسودگی شغلی کوپنهاگن، خودکارآمدی عمومی شوارتز و حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت جمع آوری شد و با نرم افزار SPSS و با ضریب همبستگی پیرسون و با معادل ناپارامتری آن یعنی ضریب همبستگی اسپیرمن تحلیل شد.
یافته ها: طبق نتایج به‌دست‌آمده، بین حمایت اجتماعی و خودکارآمدی ارتباط آماری مثبت معنی دار وجود داشت یعنی با افزایش حمایت اجتماعی، میزان خودکارآمدی افزایش پیدا می کند (011/0P=)، (187/0r=).
در حالی که بین حمایت اجتماعی و فرسودگی شغلی کل ارتباط آماری معنی دار وجود نداشت (804/0 P=).
نتیجه گیری: خودکارآمدی نقش مثبت در کاهش استرس، افزایش اعتماد به نفس و مدیریت شرایط بحرانی و بلایا دارد. سازمان های مربوطه می توانند با ایجاد شرایط مناسب برای افزایش حمایت اجتماعی منجر به افزایش خودکارآمدی شوند.