بررسی پیامدهای ناشی از درناژ صفراوی از طریق پوست (PTBD) در بیماران دچار ایکتر انسدادی تومورال

Abstract

PTBD ، پروسیجری نسبتاً آسان و درمانی مؤثر با میزان موفقیت بالا در کاهش انسداد صفراوی است. PTBD در 10٪ موارد منجر به عوارض می‌شود که از عوارض جزئی (به‌عنوان‌مثال، درد محل دسترسی) تا مرگ متغیر است. PTBD میزان عوارض نسبتاً پایینی دارد و اغلب عوارضی که رخ می‌دهند معمولاً خود به خود محدود شونده هستند. این مطالعه با هدف ارزیابی نتایج و عوارض ناشی از درناژ صفراوی از طریق پوست (PTBD) در بیماران دچار ایکتر انسدادی تومورال انجام خواهد شد. روش کار: این مطالعه بصورت گذشته‌نگر و بر روی تمام بیمارانی که به دلیل انسداد غیر قابل جراحی، بدخیم، علامت‌دار و صفراوی تحت PTBD قرار گرفتند، انجام شد. شیوه انجام PTBD، نوع کاتتر (10F, 8F)، تعداد کاتترهای اضافی، ، میزان بیلی‌روبین سرمی پس از PTBD، عوارض مینور یا ماژور پس از انجام PTBD و بقاء یا فوت بیمار و مدت زمان از PTBD تا فوت بررسی شد. نتایج: در مطالعه در مجموع 453 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران برابر 63.24±13.04 سال و در محدوده 18 تا 90 سال بود و از لحاظ توزیع جنسی، 219 مورد (8/45%) مرد و 234 مورد )49%) زن بودند. میانگین بیلی روبین قبل از PTBD ، 17.47±10.61 و بعد از PTBD، 12.49±8.81 گزارش شد. هیچ موردی ازنیاز به جراحی و فوت بیمار به دنبال پروسیجر گزارش نشد . فراوانی عوارض بدین صورت بود: 10 مورد جا به جایی کاتتر منجر به 5مورد نشت صفراوی ( 3مورد از آنها منجر به پریتونیت صفراوی و 2مورد منجر به بایلوما)، 7 مورد خونریزی از کاتتر، 2 مورد انسداد مجدد ، 1 مورد پانکراتیت، 1 مورد فیستول پورتوبیلیاری، 1 مورد فیستول آرتریوبیلیاری گزارش شد. بیشترین فراوانی عوارض مربوط به کلانژیوکارسینوم بود. نوع تومور ایجاد کننده انسداد با بروز عوارض مرتبط با دسترسی، وسکولار و غیروسکولار ارتباط معناداری داشت(P<0.05) اما با عوارض مرتبط با کاتتر ارتباط معناداری گزارش نشد(P>0.05).