مقایسه ی ارزش تشخیصی MR داکریوسیستوگرافی با و بدون مانور والسالوا با داکریوسینتی گرافی در مبتلایان به اپی فوریای اکتسابی
Abstract
انسداد سیستم درناژ لاکریمال (LDS)، در نتیجه تخلیه ناکافی از اشک ، می تواند منجر به اشک ریزش متناوب یا مداوم شود ، که ”epiphora" نامیده می شود. عمده ترین انسداد های خروجی اشکی اکتسابی به دلیل التهاب ایدیوپاتیک ، فیبروز و زخم مجرای نازولاکریمال است هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه ی ارزش تشخیصی MR داکریوسیستوگرافی با و بدون مانور والسالو با داکریوسینتی گرافی در مبتلایان به اپی فوریای اکتسابی می باشد.که در جستجوی انجام شده در پایگاه های معتبر مقاله ای مشابه یافت نگردید.
روش ها و مواد: از بیماران مراجعه کننده جهت تصویر برداری به علت اپی فورای اکتسابی به بیمارستان امام رضا به طور سرشماری ، پنج نفر وارد مطالعه شدند. در این بیماران MR داکریوسیستوگرافی با و بدون مانور والسالوا و داکریو سینتی گرافی انجام شد. تمامی بیماران که رضایت به انجام مطالعه داشتتند وارد مطالعه شدند و در صورت عدم تمایل از مطالعه حذف شدند.
یافته ها: در داکریوسیستوگرافی MR، تنگی/انسداد در سطح کانالی در 9 بیمار (100%) به درستی تشخیص داده شد. 6 بیمار مبتلا به تنگی/انسداد هم‌زمان در سطح کانالیکولار و کیسه اشکی به‌عنوان تنگی/انسداد در سطح کانالی در MR dacryocystography گزارش نشدند. دقت کلی داکریوسیستوگرافی MR در نشان دادن تنگی/انسداد 60 درصد بود.