تاثیر pH و افزودن بتاسیکلودکسترین بر روی محلولیت و پایداری کوکریستال های پیروکسیکام

Abstract

بیشتر داروها محلولیت کمی در محیط های آبی دارند که این موضوع بر اثر بخشی و فراهمی زیستی دارو تأثیر میگذارد. رویکردهای زیادی برای بهبود محلولیت دارو از جمله مهندسی کریستال به عنوان یک روش جدید برای بهبود خواص فیزیکوشیمیایی دارو مانند محلولیت پیشنهاد شده است. هدف: هدف از این مطالعه تهیه و شناسایی کوکریستال های پیروکسیکام و بررسی محلولیت آن ها در pH های مختلف و در حضور غلظت های مختلف از بتا-سیکلودکسترین میباشد. روش کار: کوکریستال های پیروکسیکام با بنزوئیک اسید و ساخارین به روش slurry تهیه شد. بدین ترتیب که نسبت مولی معینی از پیروکسیکام و هر یک از کوفرمرها (1:1) به حلال ها افزوده شد، پس گذشت زمان معین، سوسپانسیون های به دست آمده در دمای اتاق قرار داده شدند تا حلال آن ها تبخیر شود. شناسایی کوکریستالهای تهیه شده با استفاده از آنالیز پراش پرتو ایکس (PXRD) و گرماسنج روبشی تفاضلی (DSC) انجام گرفت. محلولیت ترمودینامیکی پیروکسیکام، کوفرمرها و کوکریستالها در محیط های مختلف از جمله محلول بافر فسفات در محدوده pH 2-7 و محلول آبی بتا-سیکلودکسترین در غلظت های مختلف اندازه گیری شد. سپس اثرات آنها بر محلولیت و پایداری در محلول کوکریستالها بررسی گردید. یافته ها: تشکیل کوکریستال ها توسط PXRD و DSC تائید شد. افزایش غلظت بتا-سیکلودکسترین موجب افزایش محلولیت هر دو کوکریستال و همچنین موجب بهبود پایداری در محلول کوکریستال پیروکسیکام-ساخارین میگردد ولی بر روی پایداری کوکریستال پیروکسیکام-بنزوئیک اسید تاثیر مثبتی ندارد. محلولیت ترمودینامیکی هر دو کوکریستال با افزایش pH محلول، افزایش مییابد. پایداری کوکریستال پیروکسیکام-بنزوئیک اسید، با افزایش pH، متغیر میباشد و در مورد کوکریستال پیروکسیکام-ساخارین کاهش پایداری مشاهده میشود. نتیجه گیری: بتا-سیکلودکسترین موجب بهبود محلولیت هر دو کوکریستال و افزایش پایداری کوکریستال پیروکسیکام-ساخارین می گردد. همچنین pH محلول، محلولیت و پایداری کوکریستال های پیروکسیکام را تحت تاثیر قرار می دهد.