تاثیر انتقال موضعی ملاتونین به همراه گرفت های استخوانی جهت بهبود استخوان سازی:یک مطالعه مروری نظام مند

Abstract

چكيده : مقدمه: از دست دادن دندان یکی از شایع ترین بیماری های دهان و دندان در جمعیت است که کیفیت زندگی را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. ایمپلنت دندانی به یک روش استاندارد در توانبخشی دهان تبدیل شده است. با این حال، شکست ایمپلنت همچنان رخ می‌دهد، به‌ویژه در بیمارانی که قابلیت انطباق استخوانی ضعیفی دارند. تحقیقات اخیر بر استفاده از هورمون ملاتونین به عنوان یک ماده پیوند جایگزین متمرکز شده است. ملاتونین می تواند روند کلی بازسازی استخوان را هدف قرار دهد و استئواینتگراسیون را تقویت کند. کاربرد موضعی ملاتونین نقش اساسی در بازسازی استخوان دارد و می تواند میزان از دست رفتن استخوان پریودنتال را کاهش دهد. در حال حاضر اثر ملاتونین در القای استخوان سازی در شرایط مختلف بالینی و آزمایشگاهی بررسی شده است؛ بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی تأثیر استفاده موضعی ملاتونین به همراه گرفت های استخوان در بهبود استخوان سازی در قالب یک مطالعه مروری نظام مند می باشد.

روشها و مواد: جستجوی سیستماتیک مقالات از سال 1970 تا دسامبر 2023 با استفاده از PubMed با استفاده از دستورالعمل‌های PRISMA انجام شد. یک جستجوی ساختاریافته برای شناسایی مطالعات in-vivo و in-vitro انجام شد. پس از غربالگری مقالات بر اساس عنوان و چکیده، 24 مقاله وارد مطالعه شدند.

یافته ها: مقالات وارد شده، مطالعات in-vivo حیوانی/انسانی یا مطالعات آزمایشگاهی بودند. 5/87 درصد از مطالعات نتایج بهتری را در گروه کیس در مقایسه با گروه های کنترل گزارش کردند. نتیجه گیری: ملاتونین موضعی می تواند ترمیم استخوان در نقایص استخوانی ناشی از جراحی را تحریک کرده و پاسخ استخوان اطراف ایمپلنت را بهبود بخشد.