آنالیز ارتباط پلی‌مورفیسم‌های گیرنده گلوکوکورتیکوئید با نکروز آواسکولار در گیرندگان پیوند کلیه

Abstract

گلوکوکورتیکوئیدها بخاطر خصوصیات ضدالتهابی و مهارگر ایمنی خود از طریق اثر بر لنفوسیت‌ها و سلول‌های التهابی از طریق مهار مسیر κβNF مشهور هستند. GC‌ها با اثر روی سلول‌های هدف خود عمدتا با مهار رونویسی سیتوکین‌های پیش‌التهابی و مهار تولید و تکثیر سلول‌های T کمکی، سیتوتوکسیک و مهارگر (از طریق آپوپتوز) عمل می‌کنند. در واقع، کورتیکواستروئیدها و من جمله گلوکوکورتیکوئیدها نقشی اساسی در ایجاد AVN دارند. بسیاری از اثرات GC توسط گیرنده گلوکوکورتیکوئید ایجاد می‌شود پس با این حساب می‌توان گفت GR مسئول پاسخ متفاوت افراد به GCها می‌باشد. بنابراین، فرض ما بر این بود که ممکن است وجود پلی‌مورفیسم‌های ژن NR3C1 با بروز AVN در بیماران پیوند کلیه در ارتباط باشد. روش کار: نمونه خون 99 بیمار پیوند کلیه اخذ گردید و وجود AVN در بیماران علامتدار با روش‌های تشخیصی مناسب تعیین گردید. در ادامه DNA از خون کامل جداسازی شد و مقداری DNA در ژل آگارز بارگزاری شده و از اسپکتروفتومتری استفاده گردید. سپس با استفاده از پرایمرهای طراحی شده مراحل PCR در دستگاه Thermal cycler انجام گرفت. یافته ها: در این مطالعه هیچ ارتباطی بین پلی‌مورفیسم ژن‌های گیرنده گلوکوکورتیکوئید‌ها با بروز AVN در بیماران دارای کلیه پیوند یافت نشد. به عبارتی در مجموع تعداد 17 نفر از بیماران دارای پیوند کلیه كه تحت بررسی در این مطالعه دارای حداقل یکی از پلی‌مورفیسم‌های گیرنده گلوکوکورتیکوئید‌ها مورد مطالعه بودند هیچ کدام از آن‌ها به AVN مبتلا نبودند.