بررسی مقایسه اثر متی مازول موضعی ۵ درصد و هیدروکینون موضعی ۴ درصد بر روی ملاسما در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان سینا در پاییز و زمستان سال 1401
Abstract
پاتولوژی پیچیده ملاسما و ماهیت عود کننده آن منجر به دشواری درمان این بیماری گردیده است. به طور روتین، ملاسما با استفاده از مواد دارویی موضعی شامل هیدروکینون (که تیروزیناز را مهار می کند)، ترتینوئین، کورتیکواستروئيد ها و کرم های ترکیبی با فرمولاسین های مختلف درمان می شود. استفاده از هیدروکینون سابقه طولانی مدتی داشته است ولی در خصوص عوارض جانبی آن نگرانی هایی وجود دارد و استفاده از درمان های جایگزین ایمن تر ترجیح داده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه اثر متی مازول موضعی ۵ درصد و هیدروکینون موضعی ۴ درصد بر روی ملاسما در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان سینا در سال ۱۴۰۰ می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد ۵۰ بیمار مبتلا به ملاسما در دو گروه مداخله متی مازول (۲۵n=) و گروه مداخله هیدروکینون (۲۵n=) بررسی شدند. در گروه متی مازول، کرم متی مازول موضعی ۵ درصد که در دانشکده داروسازی و با استفاده از پودر متی مازول فرموله شده است تجویز شده و از بیماران خواسته شد که روزانه یک نوبت از این کرم به گونه خود بزنند. در گروه هیدروکینون، از بیماران خواسته شد که روزانه یک نوبت از کرم هیدروکینون موضعی ۴ درصد به گونه خود بزنند. طول مدت درمان بیماران ۸ هفته بوده و ۴ هفته نهایی را بیماران تنها کرم ضدآفتاب مصرف نمودند. بیماران در فواصل هفته‌های ۴، ۸ و ۱۲ فالوآپ شدند. میزان رضایتمندی پزشک، رضایتمندی بیماران و همچنین MASI Score در زمان‌های فالوآپ ارزیابی شدند. همچنین تست‌های عملکرد تیروئیدی نیز مجددا در هفته ۸ پس از مداخله ارزیابی گردید. عوارض جانبی نیز در پایان هفته ۱۲ ارزیابی گردید.
یافته ها: میانگین سن بیماران ۳۳/۷ ± ۵۳/۳۷ سال با دامنه ۱۹ تا ۴۹ سال بود. مقادیر MASI در زمان پایه در گروه متی مازول و هیدروکینون به ترتیب برابر ۶/۷ و ۹/۶ و در هفته ۸ ام برابر ۸/۲ و ۳/۳ بود. میزان رضایتمندی از بهبودی پس از درمان در گروه دریافت کننده هیدروکینون بیشتر بود. در زمان های ارزیابی شایع ترین عارضه های جانبی گزارش شده توسط بیماران مربوط به اریتم، احساس سوزش پوست و خشکی پوست ناحیه بودند.