بررسی عملکرد رانندگان حین استفاده از سامانه هشدار نقاط خطر در شرایط هوای مه آلود و صاف با استفاده از شبیه ساز رانندگی
Abstract
سامانه های هشدار خطر در خودرو می توانند با هشدار به راننده قبل از رسیدن به نقاط بالقوه خطرناک، نقش قابل توجهی در کاهش حوادث ترافیکی در نقاط حادثه خیز داشته باشند. در این پایان نامه، یک مطالعه شبیه ساز رانندگی روی 40 نفر راننده انجام گرفته تا واکنش رانندگان به سامانه هشدار در دو شرایط آب و هوایی صاف و مه آلود بررسی شود. سناریو رانندگی در شبیه ساز عبارت بود از رانندگی در یک جاده مستقیم که رانندگان هر چند دقیقه یک بار با یک نقطه بالقوه خطرناک مواجه می شدند و قبل از رسیدن به آن نقطه، هشدار صوتی و تصویری توسط سامانه هشدار به آنها داده می شد. پنج نقطه خطرناک در مسیر حرکت تعریف شدند که عبارت بودند از: خطر باریک شدن جاده، خطر رسیدن به تاج سربالایی، خطر پیچ افقی 90 درجه، خطر نزدیک شدن به منطقه مسکونی و خطر تقاطع. هشدار صوتی در 300 متر مانده به ابتدای نقطه خطر به رانندگان ارائه می گردید. در هوای صاف و در فاصله 300 متری، نقطه خطر برایرانندگان قابل مشاهده بود اما در هوای مه آلود، رانندگان در فاصله 150 متری از نقطه خطر می توانستند آن را مشاهده کنند.
برای بررسی عملکرد و واکنش رانندگان به سناریو طراحی شده، بازه هایی شامل 300 متر قبل از هشدار، هشدار تا نقطه خطر، بازه خطر و 300 متر بعد از خطر تحلیل شده و برای دو هوای صاف و مه آلود مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در هر دو هوای صاف و مه آلود، سامانه هشدار خطر تاثیر معنی داری روی سرعت حرکت رانندگان دارد. متغیرهای دیگری نظیر انحراف عرضی، زاویه فرمان، شتاب کاهشی و ... نیز مورد بررسی قرار گرفت که تاثیر سامانه هشدار در آنها و همچنین تاثیر هوای مه آلود، در برخی نقاط خطر معنی دار بدست آمد.