مقایسه الکتروانسفالوگرافی کمی در بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی نسبت به بزرگسالان غیرمبتلا

Abstract

اختلال نقص توجه - بیش فعالی یکی از اختلالات شایع است که گاه به دلیل عدم توجه به آن به درستی تشخیص داده نمی شود، در این مطالعه به ارزیابی کارایی نواز مغزی به منظور تشخیص این وضعیت توجه شده است. روش كار: از بین مراجعین به کلینیک روانپزشکی افرادی که تشخیص اختلال نقص توجه - بیش فعالی بزرگسالی داشتند انتخاب صورت گرفت. گروه کنترل نیز از بین مراجعین به کلینیک های سرپایی غیر روانپزشکی و بیماران بستری در بخش داخلی انتخاب شدند. سپس افراد گروه های فوق تحت بررسی و مقایسه با الکتروانسفالوگرافی کمی قرار گرفته و داده های فوق مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتايج: در حالت استراحت 1.در میانگین نمرات توان مطلق امواج Beta_Posterior و Beta1_Posterior بیماران مبتلا به ADHD از میانگین نمرات کمتری برخوردار بودند. 2.همچنین افراد مبتلا به ADHD در مقایسه با گروه کنترل از میانگین نمرات توان نسبی امواج Delta_Anterior و Delta_Central به صورت کمتری برخوردار بودند. اما در امواج High Beta Anterior, Gamma Anterior, High Gamma Anterior, High Gamma Central, High Gamma Posterior, Beta2 Anterior, Gamma1 Anterior, Gamma2 Anterior, Gamma2 Central از میانگین نمرات توان نسبی بیشتری برخوردار بودند. در حالت انجام تکلیف شناختی پیش بینی زمان/ حرکت 1.میانگین نمرات توان مطلق امواج Gamma2_Anterior در گروه بیماران مبتلا به ADHD بالاتر بوده است. 2.افراد مبتلا به ADHD در مقایسه با گروه کنترل از میانگین نمرات توان نسبی کمتری در امواج Delta_Anterior و Delta_Central برخوردار بودند. اما در امواج Gamma_Anterior, High_Gamma_Anterior, High_Gamma_Central, Gamma2_Anterior از میانگین نمرات توان نسبی بیشتری برخوردار بودند. 3.میانگین نمرات فرکانس پیک امواج High Beta Central, High Beta Posterior در گروه افراد مبتلا به ADHD پایین تر بوده است اما میانگین پیک فرکانس در امواج Gamma Anterior, Gamma Central, Gamma Posterior, Gamma1 Posterior, Gamma2 Anterior در افراد ADHD نسبت به افراد گروه کنترل بالاتر بود.