تاثیر مکملیاری بوتیرات سدیم بر سطح سرمی پروتئین متصلشونده به لیپوپلی ساکارید و بیان ژن های NFκB ، TLR4 و TNFα در افراد بزرگسال چاق تحت رژیم کاهش وزن : کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده تصادفی سه سوکور

Abstract

چکیده مقدمه و هدف: به دلیل شیوع روزافزون چاقی و بروز اختلالات التهابی، یافتن رویکردهای درمانی ضدالتهابی جهت بهبود وضعیت این افراد ضروری به نظر می‌رسد. بوتیرات یک اسیدچرب کوتاه زنجیر چهار کربنه است که در مطالعات حیوانی، سلولی و انسانی انجام‌شده، در کاهش التهاب و فاکتورهای التهابی موثر بوده است و از سویی، تاکنون هیچ مطالعهی انسانی در زمینهی بررسی اثرات بوتیرات سدیم بر سطح سرمی پروتئین متصل شونده به لیپوپلی ساکارید (Lipopolysaccharide binding protein: LBP) و بیان ژن‌های دخیل در مسیر التهابی در افراد چاق صورت نگرفته است، هدف از مطالعهی حاضر، بررسی اثرات مکمل بوتیرات سدیم همراه با محدودیت انرژی بر سطح سرمی LBP و سطح بیان ژنهای Nuclear factor kappa-light-chain-enhancer of activated B cells (NFκB)، Toll-like receptor 4 (TLR4) وtumor necrosis factor alpha (TNFα) در بیماران بزرگسال چاق بود. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر به روش کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل‌شده سه سوکور در بین 50 فرد بزرگسال چاق انجام شد. افراد واجد شرایط پس از بلوک بندی بر اساس سن و جنس به صورت تصادفی به دو گروه بوتیرات سدیم و دارونما (25 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. گروه مداخله روزانه یک کپسول 600 میلی‌گرمی بوتیرات سدیم و گروه دارونما به همان میزان نشاسته به مدت 8 هفته دریافت نمودند. تمامی افراد مورد مطالعه رژیم غذایی کم کالری با توجه به نمایه توده بدنی و میزان فعالیت بدنی دریافت نمودند. میزان انرژی دریافتی مورد نیاز برای هر فرد با هدف کاهش وزن 5/0 تا 1 کیلوگرم در هفته (500 کیلوکالری کمتر از میزان نیاز روزانه) و توسط فرمول میفلین برای مردان و زنان محاسبه گردید. سطح سرمی LBP با استفاده از کیت الایزا و سطوح بیان mRNA ژنهای NFκB، TLR4 وTNFα با استفاده از تکنیک Real-time PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه، از سه مدل برای تعدیل اثر مقادیر پایه و عوامل مخدوشگر به صورت مدل اول (تعدیل اثر مقادیر پایه)، مدل دوم (تعدیل اثر مقادیر پایه، تغییرات سطح فعالیت بدنی، میزان انرژی دریافتی و دورکمر) و مدل سوم (تعدیل اثر مقادیر پایه، سن، تغییرات سطح فعالیت بدنی، میزان انرژی دریافتی، دور کمر و مقاومت به انسولین ) استفاده گردید. یافته¬ها: بعد از پایان مداخله و تعدیل عوامل مخدوشگر (مقادیر پایه، سن، تغییرات فعالیت بدنی، انرژی دریافتی، دور کمر و مقاومت به انسولین)، سطوح سرمی LBP در گروه بوتیرات سدیم نسبت به دارونما کاهش معنی داری یافت (04/0=P). همچنین، بیان mRNA ژنهای NFκB(0/02=P) و TNFα (04/0=P) پس از کنترل مخدوشگرهای احتمالی کاهش معنی داری در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل داشت. در مقابل، کاهش سطح بیان TLR4در گروه بوتیرات سدیم نسبت به گروه دارونما به سطح معنی داری نرسید (06/0=P). نتیجه¬گیری: مطالعه حاضر، شواهدی را فراهم نمود که مکمل بوتیرات سدیم در افراد بزرگسال چاق میتواند باعث کاهش معنی‌دار در فاکتورهای التهابی گردد. مطالعات با حجم نمونه بیشتر و طول مدت مداخله طولانی‌تر برای تأیید نتایج به دست آمده پیشنهاد میگردد. واژگان کلیدی: بوتیرات سدیم، چاقی، التهاب، پروتئین متصل‌شونده به لیپوپلی ساکارید، لیپوپلی ساکارید، فاکتور هسته‌ای تقویت‌کننده زنجیره سبک کاپا از لنفوسیت‌های بی فعال‌شده، گیرنده شبه تول 4، فاکتور نکروز تومورآلفا