بررسی مقایسه ای تاثیر لیز پلاکتی تازه و لیز پلاکتی لیوفیلیزه بر روی تکثیر و اپوپتوز سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی
Abstract
مقدمه: با توجه به این که FBS منشاء گاوی دارد؛ برای کشت سلول های انسانی منبع مساعدی به نظر نمی رسد. پلاکت ها حاوی مقادیر زیادی از پروتئین ها و فاکتور های رشد می باشند و میتوان از انها برای غنی کردن محیط کشت سلول های مزانکایمال استفاده کرد اما مشکلات مربوط به نگهداری، حمل و نقل و استاندارد سازی همچنان برای لیز پلاکتی مطرح می باشد. از طرفی با لیوفیلیزاسیون فراورده های بیولوژیک، امکان نگهداری انها برای مدت طولانی تر همراه با حفظ کیفیت، پایداری و عملکرد بیولوژیکی و امکان آماده سازی سریع و افزایش تکرارپذیری نتایج فراهم می شود. بنابراین می توان لیز پلاکتی لیوفیلیزه را به عنوان یک منبع قابل نگهداری با امکان تولید در مقیاس صنعتی در نظر گرفت.هدف: بررسی تاثیر لیز پلاکتی لیوفیلیزه وتازه بر روی تکثیر و آپوپتوز سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی بعد از شش ماه نگهداری.روشها: لیز پلاکتی به فرم های مختلف با روش سیکل های انجماد-ذوب متوالی از PRP تاریخ گذشته تهیه شد. نمونه های لیوفیلیزه از لیز پلاکتی تازه تهیه شد. تاثیر تعداد سیکل های انجماد-ذوب و هم چنین تاثیر لیوفیلیزاسیون بر پروتئین های لیز پلاکتی با متد SDS-PAGE و رنگ آمیزی نقره نیترات بررسی شد. اثر پرولیفراتیو لیز پلاکتی تازه، فریز شده و لیوفیلیزه بر روی سلول های مزانکایمال با تست MTT و میزان اپوپتوز سلول های مزانکایمال با تست Annexin V/PI بررسی شد.یافته ها: فرم های مختلف لیز پلاکتی لیوفیلیزه بعد از شش ماه اثربخشی بهتری نسبت به فرم فریز شده لیز پلاکتی در افزایش تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی داشته اند. همچنین، اثرات انتی اپوپتوتیک لیز پلاکتی در فرم لیوفیلیزه و فرم فریز شده بعد از شش ماه تقریبا مشابه بود.نتیجه گیری: لیوفیلیزاسیون روش مناسبی برای نگهداری طولانی مدت لیز پلاکتی و تولید آن در مقیاس صنعتی محسوب می شود.