مقایسه سرعت اصلاح دفورمیتی‌های انگولار حوالی زانو در کودکان با دو روش همی‌اپیفیزیودز با پلاک‌های ریکانستراکشن دوسوراخه و سه‌سوراخه

Abstract

بدشکلی های زاویه ای اطراف زانو در صورت عدم درمان می تواند منجر به بروز زودرس آرتروز در بزرگسالی شود. گزینه های درمانی شامل استفاده از همی اپی فیزیودز با استفاده از منگنه ها، پیچ های ترانس فیزیال و پلاک های تنشن باند است. در این مطالعه با هدف مقایسه میزان اصلاح دفورمیتی انگولار حوالی زانو با پلاک های ریکانستراکشن 2 و 3 سوراخه انجام شد. روش: 34 بیمار با دفورمیتی زاویه ای دو طرفه (68 زانو) تحت همی اپی فیزیودز با پلاک ریکانستراکشن 3.5 میلی متری قرار گرفتند. دفورمیتی های شدیدتر با پلاک 2 سوراخه و بقیه با پلاک 3 سوراخه درمان شدند. اتیولوژی، سن، جنس و میزان تغییر شکل مورد بررسی قرار گرفت. بدشکلی های اولیه و نهایی ، کلی، LDFA و MPTA و میزان اصلاح بین دو گروه مقایسه شد. یافته ها: میانگین سنی 11.7 (1.4±11.7) سال بود. 52.9 درصد بیماران زن بودند. میزان اصلاح ناهنجاری کلی با پلاک ریکاسنتراکشن دو سوراخه در بین همه بیماران P-Value<0.001))، بیماران مبتلا به ژنووالگوس ایدیوپاتیکP-Value<0.001) ) و ژنوواروم ایدیوپاتیکP-Value<0.001) بیشتر بود. اما در بیماران مبتلا به بیماری بلونت ، تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (092/0=P-Value)