ارتباط سطح استروژن و پروژسترون سرم در روز انتقال جنین فریزشده با میزان موفقیت سیکل
Abstract
نتقال جنین منجمد یکی از روش‌های فناوری کمک باروری است که می‌تواند به دلایل مختلفی انجام گیرد. عوامل بالینی و آزمایشگاهی متعددی بر موفقیت چرخه های انتقال جنین تاثیر می‌گذارند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سطح سرمی استروژن و پروژسترون در روز انتقال جنین بر پیامدهای منتج از چرخه های انتقال جنین صورت پذیرفت.
روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی تعداد ۱۰۰ خانم نابارور دارای جنین فریزشده که پروسه انتقال جنین منجمد را طی شش ماهه ی اول سال ۱۴۰۰ در بیمارستان آموزشی الزهرا و کلینیک ناباروری میلاد طی کردند بر اساس معیارهای ورود به مطالعه و خروج مطالعه انتخاب و پس از حصول رضایت نامه آگاهانه وارد مطالعه شدند. همه بیماران درمان جایگزینی هورمون را برای آماده سازی آندومتر دریافت کردند. صبح روز انتقال جنین، سطوح سرمی استروژن و پروژسترون اندازه گیری شد. در ادامه، پیامدهای لانه گزینی، میزان بارداری بیوشیمیایی و میزان بارداری کلینیکال مورد بررسی قرار گرفته و ارتباطشان با سطوح سرمی استروژن و پروژسترون در روز انتقال جنین فریزشده سنجیده شد.
نتایج: میانگین سنی افراد شرکت‌کننده در مطالعه(±3.۲۵) ۳۴.۰۲ و میانگین طول مدت ناباروی در افراد (±3.۰۴) ۷.۴۵ می‌باشد. ۵۲ نفر سابقه انتقال قبلی جنین را داشتند. میانگین BMI افراد (۴.۱۰±) ۲۸.۰۷ بود. بارداری بیوشیمیایی در ۵۷ نفر ، لانه‌گزینی در ۳۹ نفر و بارداری کلینیکال در ۳۵ نفر رخ داد. سطح سرمی استروژن و پروژسترون در روز انتقال جنین در افراد باردار و غیرباردار برای هیچ کدام از پیامدهای فوق تفاوت معنی داری نداشت (p-value> 0.05). در تحلیل رگرسیون لجستیک ضخامت اندومتر در روز انتقال جنین و تعداد جنین منتقل شده توانستند به صورت معنی دار وقوع بارداری بیوشیمیایی را پیش‌بینی کنند. هیچ یک از متغیرهای اندازه‌گیری شده نتوانستند به صورت معنی دار وقوع بارداری کلینیکال و لانه‌گزینی را پیش بینی کنند.