تعیین ارتباط بین پوسیدگی دندانی بر اساس شاخص DMFT و ابتلا به بیماری صرع در جمعیت کوهورت آذر
Abstract
مقدمه: کیفیت زندگی افراد مبتلا به صرع به طور قابل توجهی پایین‌تر از سایرین بوده و همچنین سلامت جسمی و روانی در این بیماران نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری قرار دارد. یکی از مولفه‌های سلامتی که در این بیماران نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد، سلامت دهان و دندان است. با این حال تاثیر ابتلا به صرع بر روی سلامت دهان و دندان بزرگسالان به درستی مشخص نیست. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین ابتلا به بیماری صرع و پوسیدگی دندانی بر اساس شاخص DMFT در جمعیت کوهورت آذر انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی است و جمعیت هدف افراد بزرگسال مبتلا به صرع می‌باشند. با در نظر گرفتن معیارهای خروج (که شامل داشتن دست دندان کامل مصنوعی یا پرسشنامه ناقص در یکی از حوزه‌های مورد بررسی بود) از تعداد 129 نفر که به بیماری صرع مبتلا بودند، اطلاعات 77 نفر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند به همراه اطلاعات یک گروه مقایسه همسان شده از نظر سن و جنس به تعداد 167 نفر از مرکز کوهورت آذر استخراج گردید. جمع‌آوری اطلاعات در مطالعه کوهورت آذر با استفاده از چهار پرسشنامه شامل یک پرسشنامه‌ی عمومی، دو پرسشنامه بالینی و یک پرسشنامه بسامد مصرف خوراک انجام شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS-ver23 انجام شد و معنی‌داری آماری به صورت 05/0P< در نظر گرفته شد. برای آنالیز داده‌ها از آنالیز رگرسیون با فرض توزیع دو جمله‌ای منفی با تابع log-link استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین و انحراف از معیار شاخص DMFT در کل نمونه ۶۸/۶ ± ۰۵/۱۴) با دامنه 1 تا 32( بود که میانگین پوسیدگی براساس شاخص DMFT به طور معنی‌داری در گروه مبتلا به صرع (۲۷/۷ ± ۲۵/۱۶) بالاتر از گروه کنترل (۱۵/۶ ± ۰۴/۱۳) بود (001/0≥p). اما در آنالیز رگرسیون چندگانه ارتباط معنی‌داری بین ابتلا به صرع و پوسیدگی دندان مشاهده نشد. در گروه مبتلا به بیماری صرع، میانگین پوسیدگی براساس شاخص DMFT به طور معنی‌داری با افزایش سن افزایش یافت (001/0≥p). همچنین در افراد مبتلا به صرع، میانگین پوسیدگی براساس شاخص DMFT به طور معنی‌داری در افراد با وضعیت اجتماعی-اقتصادی ضعیف در مقایسه با افراد دارای وضعیت اجتماعی-اقتصادی متوسط بالا بود (001/0≥p).
نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر علیرغم اینکه میانگین پوسیدگی در گروه مبتلا به صرع به طور معنی‌داری بیشتر از گروه کنترل بود، اما در آنالیز رگرسیون ارتباط معنی‌داری بین ابتلا به صرع و پوسیدگی دندان مشاهده نشد. با توجه به اینکه در افراد مبتلا به صرع میانگین پوسیدگی در افراد با وضعیت اجتماعی-اقتصادی ضعیف بالاتر بود؛ نیاز به حمایت‌های همه‌جانبه به ویژه حمایت‌های اجتماعی در این بیماران احساس می‌شود. لذا باید سیاست‌گذاری‌های مناسب برای ارائه این حمایت‌ها انجام گیرد.