بررسی تاثیر مهار CD73 در سلول‌های لوسمی لنفوسیتی مزمن توسط نانوذرات بارگیری شده با مولکول siRNA بر اثرات سایتوتوکسیک Fludarabine

Abstract

لوسمی لنفوسیتی مزمن ( CLL) رایج‌ترین نوع لوسمی در کشورهای غربی محسوب می‌شود. علی رغم حصول پیشرفت‌های فراوان در درمان انواع لوسمی‌ها، هنوز هم درمان قطعی برای درمان بیماران CLL وجود ندارد و مقاومت فزاینده‌ای هم در مقابل درمان‌های بر پایه شیمی درمانی در این بیماران مشاهده می‌شود. فلودارابین یکی از داروهای انتخابی در درمان بیماران CLL است که در بسیاری از بیماران با مقاومت مواجه می‌شود. بنابراین در این مطالعه تصمیم گرفته شد با مهار بیان مولکول CD73 در سلول‌های لوسمیک، حساسیت این سلول‌ها به درمان با داروی فلودارابین را افزایش دهیم. مواد و روش ها: در این مطالعه ما از نانوذرات اکسید آهن سوپرپارامغناطیسی (SPION) بارگیری شده باsiRNA به منظور مهار بیان ژن CD73 و انتقال همزمان داروی فلودارابین استفاده نمودیم. همچنین در این مطالعه برای افزایش ثبات و بهبود عملکرد نانوذرات اکسید آهن از کایتوزان تیوله و تری متیل کایتوزان برای محصور کردن آن‌ها استفاده شد. تاثیر درمان ترکیبی بر روی بقای سلول‌های لوسمیک با استفاده از تکنیک‌های MTT و فلوسایتومتری ارزیابی گردید و ارزیابی بیان ژن‌های دخیل در آپوپتوز با استفاده از تکنیک Real-time PCR انجام پذیرفت. یافته ها : نانوذرات سنتز شده اندازه‌ای در حدود ۱۳۳ نانومتر، با ضریب پراکندگی کمتر از 0.3 و پتانسیل زتای در حدود ۲۵ داشتند. نانوذرات بارگیری شده با siRNA CD73 و فلودارابین می‌توانستند بطور موثری بیان مولکول CD73 را در سلول‌های لوسمیک مهار گنند. همچنین درمان ترکیبی توانست بصورت معناداری حساسیت سلول‌های لوسمیک به فلودارابین را افزایش دهد که این امر با افزایش بیان Bax و کاهش بیان Bcl-2 همراه بود.