بررسی تغییرات بیان ژنهای P53 و EGFR در بافت پولیپ منتشر بینی و مقایسه آن با بافت سالم اطراف
چکیده
پولیپ های بینی توده های نرم رنگ پریده، بدون درد و غیرسرطانی روی پوشش مجرای بینی یا سینوس ها هستند. مورفولوژی آنها معمولا به شکل قطره اشک یا دانه انگور آویزان می باشد.به نظر می رسد ظهور این ضایعات در بینی ناشی از التهاب مزمن هستند و با آسم، عفونت مکرر، آلرژی، حساسیت به دارو یا برخی اختلالات ایمنی مرتبط می باشند. شایع¬ترین ضایعه خوش خیم ببنی و سینوس؛ پولیپ می¬باشد که اغلب به صورت دو طرفه ایجاد میشود. در موارد علامت داربه صورت ضایعه با انسداد یکطرفه بینی خود را نشان می-دهد و در سایر موارد کاملا بدون علامت است . این عارضه در موارد زیادی به دلیل التهاب ایجاد می شود. برخی یافته ها حاکی از ایجاد پولیپ تحت تاثیر مسیر ژنی P53 –EGFR است . لذا در بررسی حاضر تصمیم به بررسی میزان تغییرات این مسیر ژنی در نمونه های پولیپ ها و مقایسه آن با نمونه های سالم گرفتیم.
روش¬ها: پس از اخذ رضایتنامه کتبی از بیماران در این پژوهش 100 نمونه از بافت پولیپ و 100 نمونه مارژین(بافت سالم) آن از افراد مبتلا به این بیماری مورد بررسی قرار گرفت. از بافت مورد نظر توسط کیت استخراج(ترایزول), RNAرا جدا شد ,پس از استخراج با استفاده از نانودراپ غلظت نمونه ها قرایت شد و در نهایت برای بررسی صحت و سلامت نمونه های استخراجی با روش الکتروفورز کنترل شدند و در نهایت در حضور پرایمرهای رندوم هگزامر از این نمونه ها cDNA سنتز گردید , سپس میزان بیان ژنهای مورد بررسی با روش Real Time PCR ارزیابی شد.
یافته ها: نتایج به‌دست‌آمده از q-PCR نشان داد که بیان ژن EGFR نسبت به نمونه های سالم اطراف افزایش معنی داری دارد همچنین بیان این ژن با اندازه عارضه نیز در ارتباط بود این در حالی است که برخلاف بیان EGFR ، بیان ژن دیگر یعنی P53 در نمونه های پولیپ نسبت به نمونه های سالم کاهش بیان معنی دار از خود نشان داد و هیچ ارتباط معنی‌داری با ویژگی‌های آسیب‌شناسی بالینی بیماران نشان نداد.بررسی های حاصل از آنالیزهای roc curve نشان دهنده پتانسیل بالای این ژنها برای استفاده به عنوان بیومارکرهای تشخیصی و تمییزی برای جداسازی بافتهای سالم از بافتهای درگیر با پولیپ التهابی را دارند.