بررسی اثرات بیولوژیکی پست بیوتیک ها در محیط استئوآرتریت (In vitro)

Abstract

امروزه بیماری استئوآرتریت موجب نگرانی تعداد بسیاری از افراد سالمند و ورزشکاران حرفه ای شده است، و تا به امروز درمان قطعی برای این بیماری معرفی نشده است و صرفا داروهایی برای کنترل درد و التهاب به بازار عرضه شده است. ما در این مطالعه قصد داریم از خواص ضد التهابی پست بیوتیک ها به خاطر ویژگی های منحصر به فردی که دارند به هدف کنترل التهاب استفاده کنیم . مواد و روش ها: ابتدا رده سلولی K4IM در محیط کشت DMEM حاوی 1% penicillin/streptomycin و ده درصد FBS ، در شرایط استریل تحت دمای 37 درجه و 5 درصد CO2 کشت داده شد. بعد از 24 ساعت ng/ml TNF-α 10 اضافه شده شد . Unstimulated cells هم به عنوان گروه کنترل بود. پست بیوتیک ها با پروتوکل استاندارد تهیه شد. سپس این سلول ها تحت تیمار با غلظت های مختلف پست بیوتیک ها قرار گرفت. غلظت بهینه بدست آمده از پست بیوتیک ها به آن‌ها اضافه شد. پس از 24ساعت سلول‌ها جمع آوری و توسط کیت استخراج RNA ، RNA توتال آن‌ها استخراج و cDNA سنتز گردید. میزان بیان mRNA ژن های مورد نظر در کنار کنترل داخلی بتا اکتین توسط روش qRT-PCR و با پرایمر اختصاصی بررسی شد. سپس با استفاده از نرم افزار prism توزیع داده ها بررسی شده و برای توزیع نرمال از آزمون Test-T و برای داده های با توزیع غیر نرمال از آزمون whitney-Mann استفاده شد. یافته ها: در رده سلولی مربوط به استئوآرتریت بعد از هم کشتی سلول ها با پست بیوتیک های استخراج شده از مخمرها ما کاهش مارکرهای التهابی مثل IL-1B , IL-6 , IL-8 و CXCL-8 را به صورت معنی دار داشتیم که این نتیجه در دو سطح بیان ژن و پروتئین هم راستا بود. در حالی که مارکرهای ضد التهابی مثل IL-10 , IL-4 و VEGF بعد از اثر پست بیوتیک ها افزایش معنی داری در سطح بیان ژن و پروتئین داشتند.