بررسی اثر مهار ترکیبی مولکول‌های CD73 و ꞵ-catenin بر روی سرکوب رشد و تکثیر سلول‌های توموری
Abstract
ایمونوتراپی یکی از جذاب‌ترین روش‌های درمانی انواع سرطان در طی دو دهه گذشته بوده است. مدیریت ریزمحیط تومور توانسته امیدهای بسیاری را برای درمان سرطان به همراه بیاورد. از مولکول‌های مهم افزایش‌یافته در ریزمحیط سرطان می‌توان به CD73 و ꞵ-catenin اشاره نمود. افزایش بیان این دو مولکول در ناحیه تومور موجب رشد و گسترش سلول‌های سرطانی می‌شود. از طرفی، این مولکول‌ها می‌توانند با مهار سیستم ایمنی و تسهیل آنژیوژنز و متاستاز به پیشرفت سریع‌تر سرطان کمک کنند؛ بنابراین، مهار این دو فاکتور می‌تواند به‌صورت معناداری موجب سرکوب رشد تومور و القای پاسخ‌های ایمنی ضد تومور گردد. در این راستا، سرکوب بیان ژن‌های فوق‌الذکر با استفاده از نانوذرات زیست تجزیه‌پذیر بر پایه کیتوزان که با مولکول‌های siRNA بارگیری شده‌اند می‌تواند یکی از روش‌های مفید برای درمان سرطان محسوب گردد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه از نانوذرات بر پایه کیتوزان برای انتقال مولکول‌های siRNA اختصاصی علیه CD73 و ꞵ-catenin به سلول‌های سه رده سلولی سرطانی شامل 4T1، CT26 و B16-F10 استفاده گردید. تأثیر درمان بر روی بقای سلول‌ها با استفاده از تست MTT ارزیابی گردید. همچنین، مطالعه تأثیر بیان درمان بر روی بیان ژن‌های هدف با استفاده از تست Real-time PCR بررسی گردید.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که درمان سلول‌های با نانوذرات بارگیری شده با siRNA به‌صورت معناداری توانست بیان فاکتورهای CD73 و ꞵ-catenin را در هر سه رده سلولی سرکوب کند. سرکوب بیان این فاکتورها منجر به کاهش بقای سلول‌های سرطانی گردید. همچنین، درمان ترکیبی منجر به کاهش بیان ژن‌های درگیر در بقا، آنژیوژنز و متاستاز سلولی گردید.