بررسی ترمودینامیکی انحلال دفریپرون در مخلوط دوتایی 2-پروپانول و پلی اتیلن گلیکول 400

Abstract

داده های محلولیت کاربردهای صنعتی بسیاری دارند و تغییر در محلولیت در فرایندهای انحلال، فرمولاسیون و کریستالیزاسیون کاربرد دارد. تکنیک های مختلفی جهت تغییر محلولیت داروها وجود دارند که شامل کوسولوانسی، کاهش اندازه ذرات، مهندسی کریستال، تشکیل نمک، پراکندگی جامد، استفاده از سورفکتانت و ایجاد کمپلکس می باشد. کوسولوانسی از ساده ترین و بهترین روشها است. هدف: هدف ما در این پژوهش بررسی ترمودینامیکی محلولیت دفریپرون در مخلوط حلال های پلی اتیلن گلیکول400 (PEG400) و 2-پروپانول و پیش بینی داده های محلولیت با مدل های کوسولوانسی است. روش کار: در این پژوهش از روش شیک-فلاسک جهت اندازه گیری محلولیت دفریپرون در سیستم حلال PEG400 و 2-پروپانول استفاده شده است. در این روش مقدار مازاد دارو در ظروف محتوی نسبت های وزنی مختلف کمک حلال+ حلال (11 فراکسیون) ریخته می شود.بعد از به تعادل رسیدن محلول در دمای تنظیم شده، محلول رویی توسط سانتریفیوژ یا فیلتر از ماده جامد باقی مانده جدا می شود و بعد از رقیق سازی مناسب، جذب توسط دستگاه اسپکتروفتومتر UV-Vis در λmax دارو خوانده می شود و با کمک منحنی کالیبراسیون دارو و توجه به میزان رقیق سازی، غلظت گزارش می شود.این پروسه در 5 دمای مختلف تکرار شده است و سپس با استفاده از مدل های کوسولوانسی میزان محلولیت دارو پیش بینی شده و در نهایت داده های تجربی و داده های پیش بینی شده با هم مقایسه و همبسته شده اند.نتایج: با استناد به داده های آزمایش درمی یابیم که محلولیت دفریپرون با افزایش فراکسیون جرمی پلی اتیلن گلیکول 400 (کمک حلال) و دما افزایش می یابد. به نحوی که بیشترین محلولیت دفریپرون در PEG400 خالص و دمای K313.2 مشاهده می شود. همچنین کمترین محلولیت دفریپرون، در 2-پروپانول خالص و دمای K293.2 گزارش شده است.بحث در پژوهش حاضر با افزایش دما و فراکسیون جرمی PEG400 (تا فراکسیون1) محلولیت دفریپرون افزایش یافت. همچنین داده های تجربی با داده های مدل های کوسولوانسی مختلف همبسته شده و نتایج خوبی از مدل بندی داده ها بدست آمد.