شناسایی microRNAهای دخیل در تنظیم بیان ژن PDL-1 در بافت سرطان معده به‌عنوان اهداف تشخیصی و درمانی
Abstract
مقدمه: سرطان معده (GC ) به دلیل پیشرفت سریع و تشخیص دیرهنگام عوامل بالینی، یکی از مهم‌ترین عوامل مرگ¬و¬میر در سطح جهان محسوب می‌شود. آمار بالای مرگ‌ومیر ناشی از GC عموماً ناشی از پیش‌آگهی ضعیف بیماران و عدم وجود درمان¬های مؤثر است؛ بنابراین شناسایی اهداف درمانی و تشخیصی جدید و مؤثر برای این بدخیمی یک ضرورت محسوب می¬شود. PD-L1 از طریق اتصال به گیرنده¬های آن و فعال‌کردن مسیرهای سیگنالینگ تکثیر و بقا در سلول‌های سرطانی به‌ویژه GC عمل می‌کند؛ بنابراین شناسایی مسیرهای مولکولی درگیر در تنظیم بیان این ژن می¬تواند منجر به شناسایی اهداف مولکولی ارزشمند برای درمان و تشخیص GC شود. ازاین‌رو این مطالعه باهدف شناسایی microRNAهای دارای ارزش درمانی و تشخیصی دخیل در تنظیم بیان ژن PDL-1 در بافت سرطان معده انجام گرفت.
مواد و روش¬ها: ابتدا با استفاده از اطلاعات موجود در مطالعات گذشته و نیز پايگاه‌هاي اطلاعاتي مربوطه microRNAهایی که قابلیت هدف قراردادن PD-L1 را داشتند به‌عنوان microRNAهای کاندید شناسایی گردیدند. سپس بیان این ژن¬ها در نمونه¬های مربوط به دیتاست TCGA-STAD جهت تعیین نقش احتمالی آن¬ها در GC مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین با استفاده آنالیز منحنی ROC قدرت بیومارکری miR127 ارزیابی شد. سپس تعداد 25 نمونه بافت سرطانی معده به همراه نمونه¬های بافت سالم مجاور بیمار از بانک تومور ایران تهیه گردید. در ادامه میزان بیان ژن PDL-1 و miR-127 با استفاده از qRT-PCR و ارتباط این دو ژن با یکدیگر توسط Pearson correlation تعیین شد. در راستای تأیید نتایج به‌دست‌آمده و تعیین عملکرد PDL-1 در پیشرفت سرطان معده در نهایت دیتاهای مرتبط با بیان ژن PDL-1 در پایگاه‌داده TCGA نیز مورد بررسی قرار گرفت.
یافته¬ها: نتایج حاصل شده نشان دادند كه ژن PDL-1به طور معناداری هم راستا با نتایج به‌دست‌آمده از TCGA در بافت¬های سرطان معده، نسبت به بافت‌های مجاور سالم دچار افزایش بیان می‌شود. بررسی‌ها نشان داده¬اند كه افزایش بیان ژن PDL-1به‌عنوان یک فرایند معمول در پیشرفت اكثر سرطان‌ها رخ می‌دهد و می‌تواند به‌عنوان یک ماركر عمومی در نظر گرفته شود. از طرف دیگر نتایج پژوهش ما نشان‌دهنده کاهش بیان miR-127 در نمونه¬های سرطانی نسبت به نمونه¬های نرمال بود. بررسی ارتباط بین بیان ژن PDL-1 و miR-127 نیز نشان¬دهنده وجود یک ارتباط منفی بین آن¬ها بود که تأییدکننده قابلیت این microRNA در هدف قراردادن PD-L1 است.