مقایسه Proximal Femoral Nail Antirotation (PFNA) با Dynamic Condylar Screw (DCS) در درمان شکستگی های بی ثبات پری تروکانتریک فمور در بیماران بیمارستان شهدا تبریز در سال ها ١٣٩٨ تا ١٤٠٢

Abstract

نتایج مطالعات مختلف حاکی از اثربخشی روش DCS و روش PFNA ذکر شده دارند؛ با این حال نتایج مقایسه ای بین این دو روش در جوامع مختلف با نتایج متفاوتی همراه بوده اند؛ لذا ضرورت مقایسه استفاده از این دو روش برای هر مرکز درمانی لازم است؛ از آنجایی که مرکز آموزشی درمانی شهدا به عنوان بزرگترین مرکز شمال غرب ایران بوده و تعداد مراجعان زیادی را جهت جراحی شکستگی های پری تروکانتریک دارد لازم است تا دو روش proximal femural nail Antirotation (PFNA) و dynamic condylar screw (DCS که به عنوان روش های شایع برای این نوع شکستگی ها را مورد استفاده قرار می دهد از نظر نتایج کوتاه مدت و بلند مدت بررسی نماید تا روشی مناسب را گزارش دهد. لذا هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه PFNA با DCS در درمان شکستگی های پری تروکانتریک فمور در بیماران بیمارستان شهدا می باشد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی می باشد که با بررسی نتایج درمانی بیماران با شکستگی های پری تروکانتریک فمور در طی سال های 1398 تا 1402 در مرکز آموزشی درمانی شهدا تبریز انجام شد. سپس بیماران بر اساس نوع روش تثبیت کننده شکستگی های پری تروکانتریک به دو گروه تقسیم شدند؛ برای یک گروه از روش تثبیت کننده به کمک DCS استفاده شد و برای گروه دیگر از روش PFNA برای تثبیت شکستگی استفاده شد و نتایج آن ها مقایسه شدند. نتایج: طول مدت زمان جراحی، طول مدت زمان بیهوشی، طول مدت اقامت در بیمارستان و تعداد کیسه های خونی مورد استفاده بین دو گروه حاکی از آن بود که طول مدت جراحی، طول مدت بیهوشی، میزان خونریزی، تعداد کیسه های خونی تزریق شده و طول مدت پیگیری در بیماران گروه DCS به صورت معناداری بیشتر از بیماران گروه PFNA بود. میزان رضایت بخشی از عمل جراحی بر اساس نظر پزشک، معاینه بالینی و تصویربرداری پزشکی حاکی از آن بود که نتایج خوب در گروه PFNA به صورت غیرمعناداری بهتر از گروه DCS بود. میزان نان یونیون در بیماران گروه PFNA نسبت به گروه DCS به صورت غیرمعناداری بیشتر بود در حالی که عفونت و شکست ایمپلنت و نیازمند جراحی در بیماران دریافت کننده DCS به صورت غیرمعناداری بیشتر از بیماران دریافت کننده PFNA بود.