تاثیر دوز بوپی واکائین هایپرباریک بر روی میزان بروز و شدت عوارض زودرس بعد از بی حسی نخاعی برای جراحی های ارتوپدیک

Abstract

بی حسی نخاعی با استفاده از بوپیواکائین هیدروکلراید یک تکنیک رایج است که در طی عمل های جراحی مورد استفاده قرار می گیرد. دو شکل بوپیواکائین، بوپیواکائین ایزوباریک و بوپیواکائین هیپرباریک، برای استفاده در دسترس هستند، که بوپیواکائین هیپرباریک به دلیل وزن مخصوص بالاتر مؤثرتر است. با این حال، دوز مناسب برای استفاده به دلیل نتایج متناقض در مطالعات موجود، نامشخص است. هدف این مطالعه تاثیر دوز بوپی واکائین هایپرباریک بر روی میزان بروز و شدت عوارض زودرس بعد از بی حسی نخاعی برای جراحی های ارتوپدیک است. روش: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور شامل 60 بیمار 18 تا 60 ساله بود که برای جراحی الکتیو اندام تحتانی در بیمارستان شهدا بستری و عمل شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند و سه دوز از داروی بوپیواکائین هیپرباریک 0.5 درصد در فضای داخل نخاعی (A: 12.5 میلی گرم، B: 15 میلی گرم، C: 20 میلی گرم) داده شدند سپس جراحی اندام تحتانی را انجام دادند. علائم حیاتی (شامل ضربان قلب، تعداد تنفس، اشباع اکسیژن، فشار خون سیستولیک و فشار خون دیاستولیک) بلافاصله قبل، بلافاصله بعد و در فواصل 5 دقیقه تا نیم ساعت و 15 دقیقه تا یک ساعت اندازه‌گیری شد. یافته ها: بین سه گروه از نظر جنسیت، سن، طبقه بندی ASA، وزن، قد و شاخص توده بدنی (BMI) تفاوت معنی داری وجود نداشت. اکثر بیماران در هر گروه به عنوان کلاس II انجمن بیهوشی آمریکا طبقه بندی شدند. تغییراتی که طی اندازه گیری سریال علائم حیاتی شامل ضربان قلب، فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، فشار متوسط شریانی، سطح اشباع اکسیژن، میزان تنفس و نیز میزان بروز تهوع و استفراغ مشاهده شد، به شرح زیر است: در دقیقه 45 بعد بلاک ، تفاوت معنی داری در کاهش ضربان قلب با دریافت دوز های بالاتر مشاهده شد اما در سایر اندازه گیری ها، تفاوت معنی داری در روند ضربان قلب در بین گروه ها وجود نداشت. تفاوت معنی داری در روند فشار خون سیستولیک در بین گروه ها وجود نداشت. در دقیقه 10 و 15 بعد بلاک ، تفاوت معنی داری در کاهش فشار خون دیاستولیک با دریافت دوز های بالاتر مشاهده شد اما در سایر اندازه گیری ها، تفاوت معنی داری در روند فشار خون دیاستولیک در بین گروه ها وجود نداشت. در دقیقه 15 بعد بلاک ، تفاوت معنی داری در کاهش فشار متوسط شریانی با دریافت دوز های بالاتر مشاهده شد اما در سایر اندازه گیری ها، تفاوت معنی داری در روند میانگین فشار شریانی در بین گروه ها وجود نداشت. تفاوت معنی داری در روند اشباع اکسیژن در بین گروه ها وجود نداشت. بلافاصله بعد بلوک و در دقایق 30، 45 بعد بلاک ، تفاوت معنی داری در کاهش تعداد تنفس با دریافت دوز های بالاتر مشاهده شد اما در سایر اندازه گیری ها، تفاوت معنی داری در روند تعداد تنفس در بین گروه ها وجود نداشت. تفاوت معنی داری در میزان بروز تهوع و استفراغ در بین گروه ها وجود نداشت.