اثر تزریق وریدی سلولهای +c-kit بر روی فیبروز ریه از طریق مسیر سیگنالینگ SIRT-1/TFGβ/SMAD3 و سایتوکاین¬های التهابی در رتهای نر دیابتی نوع دو

Abstract

فیبروز ریوی ناشی از هیپرگلیسمی باعث افزایش نزخ مرگ میر بیماران دیابتی می¬شود. مشخص شده است که فاکتور رشد فیبروبلاستی (TFG-β) نقش ویژه ای در پاتوژنز ریه دیابتی دارد. با توجه به پتانسیل درمانی سلولهای بنیادی c-kit+، در این مطالعه اثر آنتی فیبروتیک احتمالی تزریق سلولهای بنیادی c-kit+ با تمرکز بر مسیر SIRT-1/TGFβ/SMAD3 و سایتوکاین¬های التهابی و شاخص¬های بافتی فیبروتیک در ریه رتهای دیابتی مورد مطالعه قرار گرفت. روش کار: در مطالعه حاضر 48 سر موش صحرایی نر به 4 گروه تقسیم شدند: 1) گروه کنترل(C) 50 میکرولیتر محلول نرمال سالین را به صورت وریدی دریافت کردند. 2) گروه دیابتی (D)، حیوانات دیابتی که 50 میکرولیتر محلول نرمال سالین را به صورت داخل وریدی دریافت کردند. 3) گروه دیابتی + سلولc-kit+ (D+c-kit⁺) 50 میکرولیتر محلول نرمال سالین حاوی 300 هزار سلولc-kit⁺ را به صورت وریدی دریافت کردند. 4) گروه دیابتی + سلول-c-kit (D+ckit -) 50 میکرولیتر محلول نرمال سالین حاوی 300 هزار سلولc-kit - را به صورت وریدی دریافت کردند. القای دیابت نوع 2 با یک رژیم غذایی با چربی بالا به مدت یک ماه و به دنبال آن تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین انجام شد. 60 روز بعد از تزریق سلول، ریه راست برای اندازه¬گیری پروتئینهای IL-1ß، Col3، Col1A، TGFβ، Smad3، P21 وSIRT-1 و ریه چپ برای بررسی تغییرات بافت شناسی فیبروتیک مورد استفاده قرار گرفت. یافته¬ها: دیابت نوع دو در مدل رت، باعث ایجاد فیبروز بافت ریه، و افزایش مارکر التهابی IL-1ß، و نیز افزایش پروتئین¬های Col3، Col1A، TGFβ، Smad3، P21 و کاهش بیان پروتئینSIRT-1 شد. در حالیکه تزریق وریدی سلول¬های c-kit+ توانست فیبروز ریوی و سطوح فاکتورهای ذکر شده را تعدیل کند.