اضطراب و فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در دوران پاندمی کرونا در ماماهای شاغل در مراکز درمانی و بیمارستانهای آموزشی درمانی تبریز

Abstract

مقدمه: در زمان شیوع کووید-19، کارکنان بهداشتی از جمله ماماها در خط مقدم ارائه خدمات مراقبت بهداشتی به مددجویان قرار داشتند. از طرفی حجم زیاد کار و استرس های محیطی بیشتر آن ها را در معرض فرسودگی شغلی قرار می داد. بنابراین هدف از انجام این پژوهش تعیین اضطراب و فرسودگی شغلی و عوامل مرتبط با آن در دوران پاندمی کرونا در ماماهای شاغل در مراکز درمانی و بیمارستانهای آموزشی درمانی استان تبریز بود. مواد و روشها: در این مطالعه توصيفی تحليلی 123 نفر از ماماهای مراکز آموزشی درمانی الزهرا و طالقانی تبریز به شیوه سرشماری وارد مطالعه شدند. پژوهشگر در 3 نوبت صبح و عصر و شب به بیمارستان مراجعه کرد و ماماهای انتخاب شده، پرسشنامه های فردی اجتماعی، فرسودگی شغلی Maslach و اضطراب سلامت را تکمیل نمودند. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه و آزمون تی تست، آنوا و رگرسیون خطی24 آنالیز گردید. نتایج: نتایج نشان داد که فرسودگی شغلی در دوران پاندمی کرونا در ماماهای شاغل درمراکز درمانی و بیمارستانهای آموزشی درمانی شهر تبریز در حد متوسط (29/16)5/50 و اضطراب سلامت در حد کمتر از متوسط (52/7)791/16 بوده است. همچنین نتایج نشان داد که فرسودگی شغلی با عوامل تحصیلات، تاهل، حمایت همسر، رضایت شغلی و ابتلا به کووید-19 مرتبط بود. که از این بین رضایت شغلی و سابقه ابتلا به کووید-19 جزو پیشگویی کننده های فرسودگی شغلی بودند (05/0>p). همچنین ارتباط معناداری بین فرسودگی شغلی و اضطراب ماماها وجود داشت (05/0>p) . نتیجه گیری: نتایج نشان داد فرسودگی شغلی ماماهای شاغل درمراکز درمانی و بیمارستانهای آموزشی درمانی شهر تبریز درحد متوسط و اضطراب در حدکمتر از متوسط بوده است. همچنین ارتباط معناداری بین فرسودگی شغلی و اضطراب ماماها وجود داشت. بنابراین توصیه می شود برای کاهش فرسودگی و اضطراب ماماها، راهکارهایی مانند مرخصی های تشویقی، مشوقهای مالی، تجهیز وسایل و امکانات محل کار، کاهش تعداد شیفتها، در دسترس قرار دادن وسایل حفاظت فردی در مقابل کووید-19 انجام گیرد.