بررسی پیامد جراحی یا عدم جراحی در بیماران سکته مغزی هموراژیک با اندیکاسیون مداخله جراحی
Abstract
در خصوص پیامد بیماران با استروک هموراژیک همواره بین متخصصین مغز و اعصاب و جراحان مغز و اعصاب اختلاف وجود دارد و باعث اقامت طولانی مدت بیماران در اورژانس می گردد، بنابراین هدف از این مطالعه بررسی پیامد بیماران با استروک هموراژیک تحت درمان با جراحی با بیماران تحت درمان بدون مداخله جراحی می باشد.
روش اجرا: تمامی بیماران مراجعه کننده به اورژانس امام رضا تبریز که در طی سالهای 1397 لغایت سال 1399 با تشخیص استروک هموراژیک اندیکاسیون مداخله جراحی دارند و تحت جراحی قرار گرفته اند و یا رضایت به جراحی نداده اند به صورت تمام شماری (سرشماری) وارد مطالعه شدند. برای تمامی بیماران مورد مطالعه اطلاعات مورد نیاز پژوهش اعم از سن، جنس، مدت زمان بستری در اورژانس، زمان شروع علائم تا ورود به اورژانس و نوع خونریزی (ICH یا ICH&IVH)پیامد بیماران اعم از بهبودی یا مرگ برای بیماران ثبت شد. تمامی اطلاعات از رجستری استروک مرکز تحقیقات علوم اعصاب استخراج شد و بیمارانی که تحت جراحی قرار گرفته اند از بایگانی استخراج شدند.
نتایج: در این مطالعه 686 بیمار وارد مطالعه شدند بر این اساس میانگین سنی بیماران برابر با 86/14 ± 76/64 سال بود، میانه سنی بیماران 65 سال بود با میانچارکی 56 تا 75 سال بود.
در بررسی توزیع جنسی بیماران، 363 بیمار ( 9/52%) مرد و 323 بیمار (1/47%) را زن تشکیل می داد. در بررسی وضعیت بیماران در زمان و روز مراجعه به بیمارستان بر اساس mRS، نزدیک به 70% بیماران شرایط وخیمی را داشتند (جدول1-4) و 2/8% بیماران در 24 ساعت اول فوت نموده اند. در بررسی حاضر، بیمارانی که تحت جراحی به دلیل هموراژی قرار گرفتند، 122 مورد پروسیجر بر روی 97 بیمار انجام شده است. 97 بیمار تحت جراحی قرار گرفتند (1/14%). برای بیش از نیمی از بیماران EVD تعبیه شده است و برای 23/26% بیماران تخلیه هماتوم انجام گردیده است. 48/11% بیماران تحت دکامپرشن کرانیال قرار گرفتند. بیمارانی که تحت جراحی قرار گرفته اند از نظر سنی به طور معنی داری جوانتر از گروهی هستند که تحت جراحی قرار نگرفته اند. در مقایسه نحوه خروج بیماران در دو دسته، بیمارانی که تحت جراحی قرار نگرفته بودند نزدیک به 2 برابر بیشتر از بیماران ترخیص شدند و تفاوت معنی داری بین دو گروه در نحوه خروج از بیمارستان وجود داشت.