تاثیر هالوپریدول و استامینوفن وریدی در درمان سردردهای اولیه در اورژانس

Abstract

مقدمه: سردرد یکی از شایع ترین شکایات در کل بزرگسالان است که بین 1 تا 3 درصد از پذیرش در بخش های اورژانس (ED) را تشکیل می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه درمان سردرد اولیه در اورژانس با هالوپریدول در مقایسه با استامینوفن وریدی می باشد که تاثیر آن در میزان کاهش سردرد، طول مدت اقامت در اورژانس و عوارض درمانی آن می باشد

روش اجرا: تمامی بیماران مراجعه کننده به اورژانس امام رضا تبریز که در طی 6 ماه اول سال 1401 با شرح حال سردرد ( سردرد اولیه) به صورت تمام شماری (سرشماری) هم وارد مطالعه شدند. بیماران به صورت راندوم وارد 2 گروه هالوپریدول و استامینوفن وریدی شدند. برای مشابهت سازی، هم هالوپریدول و هم استامینوفن در داخل 100 سی سی نرمال سالین ریخته شده و در عرض 10 دقیقه انفوزیون گردید. ابتدا از بیمار شدت سردرد را به روش VAS پرسیده سپس درمان با یکی از داروها آغاز گردید، بیمار و پرستار تزریق کننده دارو از محتوای دارو بیخبر بودند، سپس از زمان تزریق تا زمان ترخیص از اورژانس ثبت گردید، بعد از 10 دقیقه و 30 دقیقه از تزریق، شدت درد پرسیده شده ثبت گردید. در صورتیکه بیماری به داروی مذکور پاسخ نداده باشد، از مطالعه خارج و با کتورولاک وریدی کنترل درد شد. نتایج: در مطالعه حاضر، 315 بیمار وارد مطالعه شدند که بیماران به صورت راندوم در دو گروه قرار گرفتند. 161 نفر در گروه آپوتل و 154 نفر در گروه هالوپریدول قرار گرفتند. در نتایج حاصله از این مطالعه، میزان پاسخ به درمان، در 10 دقیقه بعد از درمان علیرغم اینکه از نظر بالینی میزان کاهش درد در گروه هالوپریدول بیشتر بود اما از نظر آماری تفاوت معنی داری نشان نداد اما پس از 30 دقیقه از زمان تزریق، در گروه هالوپریدول کاهش درد تفاوت معنی داری نشان داد و هم از نظر بالینی و هم از نظر آماری کاهش چشمگیری داشت. در بررسی مدت زمان اقامت از زمان تزریق دارو تا ترخیص بیمار از اورژانس، بیمارانی که هالوپریدول دریافت نموده بودند میزان اقامت کمتری در اورژانس داشتند . در بررسی میزان بروز عوارض دارویی، بیمارانی که هالوپریدول دریافت کرده بودند نسبت به گروهی که آپوتل دریافت نموده بودند عارضه بیشتری را نشان دادند.