ارزیابی پاسخ های کلینیکی و سرولوژیکی بعد از قرار دادهی ایمپلنت کامل دهانی در یک جلسه در مقایسه با چند جلسه
Abstract
زمینه و هدف: کنترل التهاب اطراف ایمپلنت های دندانی جهت کاهش میزان تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت، حفظ سلامت بافت نرم اطراف و افزایش کارآمدی و عمر ایمپلنت های دندانی امری مهم می باشد. کشیدن دندان های با پروگنوز ضعیف و کاشت ایمپلنت در یک جلسه باعث پاکسازی دهان از باکتری ها، کاهش احتمال عفونت و کاهش تروما و استرس وارده به بیمار در مقایسه با جراحی در چند جلسه می شود. هدف از پژوهش حاضر ارزیابی ویژگی های کلینیکی درد و ترمیم زخم و سرولوژیکی التهاب در قراردهی ایمپلنت کامل دهانی در یک جلسه در مقایسه با چند جلسه می باشد.
مواد و روش اجرا: مطالعه ی حاضر بصورت کارآزمایی بالینی تک سوکور بر 20 بیمار (هر گروه 10 نفر) مراجعه‌کننده به دانشکده دندانپزشکی علوم پزشکی تبریز جهت دریافت ایمپلنت کامل دهان انجام شد. از بیماران رضایت کتبی گرفته شد و سپس آن ها به روش تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. جراحی در بیماران گروه یک، تحت بیهوشی و در اتاق عمل و درگروه دوم در بخش جراحی دانشکده انجام گردید. ارزیابی میزان التهاب از طریق بیومارکرهای التهابی WBC و CRP سرمی، یک روز قبل از عمل کاشت ایمپلنت و 48 ساعت و سپس 7 روز پس از جراحی کاشت ایمپلنت از طریق آزمایش خون بیماران در هر دو گروه انجام شد. ارزیابی درد در زمان های 24 ساعت ، 48 ساعت و 7 روز پس از کاشت ایمپلنت با مقیاس آنالوگ (VAS) و ارزیابی بهبود زودهنگام زخم از طریق سه شاخص (علائم بالینی اپیتلیزاسیون مجدد (CSR) ، هموستاز (CSH) و التهاب (CSI) ) ارزیابی شد. مقایسه داده های سرولوژیکی در دو گروه توسط آزمون Repeated Measures ANOVA و sidak و مقایسه ی شاخص های کلینیکی توسط آزمون یو من ویتنی توسط نرم افزار SPSS.20 انجام شد.
یافته ها: میزان CRP سرمی 48 ساعت پس از درمان، در جراحی چند جلسه ای با یک جلسه ای تفاوتی نداشت؛ با این وجود 7 روز پس از درمان، در جراحی چند جلسه ای بیشتر از یک جلسه ای بود. میزان WBC در 48 ساعت و 7 روز پس از درمان، در جراحی چند جلسه ای با یک جلسه ای تفاوتی نداشت. میزان سرمی WBC و CRP 48 ساعت پس از جراحی افزایش یافت و به تدریج تا 7 روز بعد کاهش پیدا کرد. شاخص ترمیم زخم (هموستاز، التهاب و ری اپیتلیزاسیون) تفاوتی در سه بازه ی زمانی مورد بررسی میان دو گروه نشان نداد. میزان شاخص VAS در 24 ساعت، 48 ساعت و 7 روز پس از درمان در در جراحی چند جلسه ای بیشتر از یک جلسه ای بود. در هر دو روش جراحی میزان درد در 24 ساعت و 48 ساعت پس از درمان تفاوتی نداشت و به تدریج طی 7 روز کاهش یافت.
نتیجه گیری: میزان مارکر التهابی سرم (CRP) و درد بیمار در جراحی ایمپلنت طی چند جلسه بیشتر از بیمارانی است که طی یک جلسه جراحی می شوند. با توجه به اینکه شاخص ترمیم زخم در هر دو گروه یکسان است، جراحی بیماران فاقد دندان و یا بیمارانی که تعداد بیش از یک واحد ایمپلنت دریافت می کنند، در طی یک جلسه نسبت به چند جلسه باعث ایجاد التهاب و درد کمتری می شود.