اثر ورزش متوسط بر آسیب کبدی ناشی از سیکلوسپورین آ از طریق مسیر AMPK/Sirt-1 و اتوفاژی در بافت کبد موش صحرایی نر

Abstract

آسیب کبدی ناشی از دارو یک علت مهم بیماریهای کبدی است. در این مطالعه بر آن شدیم که تاثیر ورزش بر آسیب کبدی ناشی از مصرف داروی سیکلوسپورین A از طریق مسیر سیگنالینگ sirt-1/AMPK و اتوفاژی در بافت کبد موش‏های صحرایی نر را بررسی کنیم. روش‏ها و مواد: تعداد 24 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 10± 220 گرم بصورت تصادفی در سه گروه 8 تایی قرار گرفت: 1) گروه کنترل 2) گروه سیکلوسپورین (mg/ kg/ po 30 : دریافت کننده دارو روزانه به ‌مدت شش هفته، 3) گروه سیکلوسپورین + ورزش متوسط: همزمان با دریافت دارو به مدت شش هفته تحت پروتکل ورزشی قرار گرفتند. سپس حیوانات بیهوش و قفسه سینه باز و خون‌گیری بصورت مستقیم از قلب انجام شد. بعد از خون‌گیری، کبد جدا و برای اندازه گیری میزان AMPK, Sirt-1، Beclin-1 و LC3II/I به روش وسترن بلات مورد استفاده قرار گرفت. یافته‏ها: این نتایج نشان داد که ورزش، تاثیر به سزا و قابل توجهی بر مورفولوژی کبد آسیب دیده دارد. با این وجود بر AMPK تاثیری نداشت. مقادیر sirt-1 پس از مصرف سیکلوسپورین به صورت معناداری در بافت کبدی کاهش یافت. در حالی که پس از شش هفته ورزش، میزان این پارامتر مجددا به طور معناداری افزایش یافته و تقریبا به حدود قبل از دریافت دارو رسید. در مقابل با وجود اینکه میزان LC3II/I در بافت کبدی پس از آسیب ناشی از دارو، تفاوت چندانی نسبت به قبل از دارو نداشت، اما پس از شش هفته ورزش، میزان این پارامتر در بافت کبدی به طور معناداری افزایش یافته بود. همچنین در مورد Beclin-1 تاثیر دارو بر کبد، موجب افزایش معنادار ان در بافت کبدی شد، اما با این وجود، ورزش موجب کاهش معنادار این پارامتر نشد.