بررسی اثربخشی شاکویوتراپی در ناتوانی جنسی مقاوم به درمان دارویی
Abstract
اختلال نعوظ یا Erectile Dysfunction (ED) بیماری شایع درگیرکننده در مردان میباشد که بصورت معمول افراد مسن و میانسال را درگیر میکند. جهت درمان این اختلال میتوان از روشهای درمانی متعددی استفاده کرد؛ که خط اول درمانی، درمان دارویی با داروهای PDE5i میباشد که پاسخ متفاوتی در میان افراد دارد. شیوه درمانی تقریبا نوظهور شاکویوتراپی در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است که نتایج امیدبخشی را در مطالعات پیشین خود داشته است. در این مطالعه به بررسی تاثیر شاکویوتراپی با انرژی پایین بر روی بیماران دارای اختلال نعوظ مقاوم به درمان دارویی پرداخته شده است.
روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بصورت Single-arm میباشد و با توجه بررسیهای آماری، این مطالعه با جامعه آماری 48 بیمار دارای اختلال نعوظ مقاوم به درمان دارویی با PDE5iها با پروتکل درمانی شاکویوتراپی با انرژی پایین در مدت 6 هفته و 1 جلسه هفتگی انجام پذیرفت. در زمانها صفر، 6 هفته و 3 ماه بعد از دریافت درمان شاکویوتراپی با استفاده از معیار IIEF از نظر عملکرد جنسی بیماران مورد پرسش قرار گرفتند. این معیار خود به 5 پارامتر جنسی قابل تقسیم است؛ عملکرد ارگاسمیک، عملکرد نعوظ، میل جنسی، رضایت جنسی و رضایت کلی بیماران. همچنین فاکتورهای زمینهای بیماران نیز مورد بررسی قرار گرفتند. دادههای بیماران توسط مدلها آماری T-test و Linear regression مورد بررسی آماری در نرمافزار SPSS 24 قرار گرفت و نتایجی که P-value کمتر از 0.05 داشتند، معنیدار گزارش شدهاند.
یافتهها: 48 بیمار شرکتکننده در این مطالعه توسط پرسشنامه IIEF در زمانهای پایه، 6 هفته و 3 ماه مورد پرسش قرار گرفتند که پس از تحلیل آماری در هر دو زمان بهبودی معنیداری در تمامی پارامترهای جنسی مشاهده شد. (P-value < 0.000) 10 نفر از بیماران شرکتکننده دارای اختلال نعوظ بالا 2 سال بودند. بیشترین فراوان ریسک فاکتورها مربوط به دیسلیپیدمی با 25 نفر بود و این در حالی است که کمترین فراوانی مربوط به چاقی با 12 نفر بوده است. در بررسی ارتباط ریسک فاکتورها با تاثیر شاکویوتراپی در تمامی پارامترها، دیابت به عنوان عاملی اخلالگر در تمام پارامترها رویت شد. افزایش مدت ابتلا به اختلال نعوظ و سن بیماران نیز بر روی بهبودی رضایت جنسی و رضایت کلی بیماران اثر منفی گذاشته است.