بررسی تاثیر درمان ترکیبی متشکل از DOX و BV6 بر بقای سلول های سرطانی

Abstract

یکی از ویژگی های بارز سلول های سرطانی مقاومت به آپوپتوز می باشد. بسیاری از انواع سلول های سرطانی بعد از حساسیت اولیه به شیمی درمانی، با تغییر بیان فاکتورهای درگیر در بقای سلولی نسبت به آپوپتوز مقاوم می گردند. چنین رفتاری در رفتار انواع سلول های سرطانی نسبت به دوکسوروبیسین نیز به وفور مشاهده شده است. بنابراین، یافتن راههای که بتوان بواسطه آن حساسیت سلول های سرطانی نسبت به دوکسوروبیسین را افزایش داد از مهمترین فیلدهای تحقیقاتی می باشد. در بسیاری از سلول های سرطانی مهارکننده های آپوپتوز افزایش یافته اند. بنابراین، مهار مهارکننده های آپوپتوز می تواند یک روش موثر در افزایش حساسیت سلول های سرطانی نسبت به دوکسوروبیسین باشد. داروی BV6 یکی از مهمترین سرکوبگرهای مهارکننده های آپوپتوز می باشد که کارایی بالایی در القای مرگ سلولی دارد.

مواد و روش¬ها: در این مطالعه از نانوذرات زیست تخریب پذیر به منظور تحویل داروهای دوکسوروبیسین و BV6 به سلول های سرطانی استفاده شد. این مطالعه بر روی رده های سلولی سرطانی موشی شامل 4T1 و CT26 استفاده گردید. تاثیر درمان ترکیبی بر روی مرگ سلولی با روش های MTT و آپوپتوز بررسی شد و تاثیر درمان بر روی بیان ژن های درگیر در آپوپتوز بوسیله روش Real-time PCR اارزیابی گردید. یافته ها : نتیجه این مطالعه نشان داد که درمان ترکیبی سلول های سرطانی با نانوذرات بارگیری شده با دوکسوروبیسین و BV6 موجب القای مرگ در سلول های سرطانی می گردد. همچنین، درمان سلول ها موجب کاهش بیان فاکتورهای ضدآپوپتوزی و افزایش بیان فاکتورهای پروآپوپتوزی گردید.