بررسی القای آپوپتوز در سلول های سرطانی با استفاده از مهار بیان Bcl-2 و مهار عملکرد IAPs

Abstract

یکی از مهمترین ویژگی های سلول های سرطانی مقاومت آنها نسبت به آپوپتوز می باشد. سلول های سرطانی تغییرات مولکولی را تجربه می کنند که منجر به افزایش بقای آنها می شود. بنابراین، یکی از استراتژی های درمانی در ایمونوتراپی سرطان، هدف قرار دادن فاکتورهای درگیر در مقاومت به آپوپتوز در سلول های سرطانی می باشد. مشخص شده که بیان فاکتور ضدآپوپتوز Bcl-2 در سلول های سرطانی افزایش یافته است. از طرفی، بیان مهار گننده های آپوپتوز (IAPs) نیز در سلول های سرطانی افزایش می یابد. بنابراین، هدف قرار دادن مسیرهای درگیر در آپوپتوز شامل Bcl-2 و IAPs می تواند روش موثری در درمان سرطان محسوب گردد. مواد و روش¬ها: این مطالعه بر روی رده سلولی کولون موشی CT26 انجام گردید. برای هدف قراردادن فاکتورهای Bcl-2 و IAP از نانوذرات بر پایه کیتوزان بارگیری شده با مولکول های siRNA ضد Bcl-2 و داروی BV6 استفاده گردید. به منظور بررسی تاثیر درمان بر روی بقای سلول ها از روش MTT استفاده گردید. همچنین تاثیر درمان بر روی بیان ژن های هدف با روش Real-time PCR ارزیابی گردید. یافته ها : نتایج مطالعه نشان داد که درمان ترکیبی سلول های CT26 با استفاده از نانوذرات بارگیری شده با siRNA ضد Bcl-2 و داروی BV6 موجب القای مرگ سلولی گردید. همچنین، درمان ترکیبی موجب کاهش بیان ژن های درگیر در بقای سلول ها، آنژیوژنز و متاستاز گردید.