بررسی تاثیر توام آلفا لیپوئیک اسید و پساآمادگی ایسکمیک بر محافظت قلبی و بیان پروتئین های دخیل در فیبروز وآپوپتوز در انفارکتوس میوکارد رت های مبتلا به دیابت نوع II

Abstract

آسیب ایسکمی-رپرفیوژن (IR) یکی از عوامل اصلی مرگ و میر است. پیش گیری از این آسیب در قلب دیابتی با چالش های زیادی همراه است. دیابت یک عامل بازدارنده اصلی برای مداخلاتی است که در محافظت قلب استفاده می شوند. در این مطالعه تاثیر درمان ترکیبی با آلفا لیپوئیک اسید (ALA) و Post بر محافظت قلبی و مسیر پیام رسانی فیبروز و آپوپتوز در انفارکتوس میوکارد رت های مبتلا به دیابت نوع II بررسی گردید. روش کار: رت های نر ویستار به پنج گروه دیابتی (دوازده رت در هرگروه) تقسیم شدند. دیابت، به مدت دوازده هفته، با روش رژیم غذایی پرچرب و همچنین تزریق 35 میلی گرم دوز استرپتوزوتوسین در رت ها القاء گردید. پیش درمانی با آلفا لیپوئیک اسید از طریق گاواژ(100 mg/kg/day) به مدت پنج هفته، قبل از القاء ایسکمی-رپرفیوژن انجام شد. قلب ها جدا شده و بلافاصله بر روی سیستم پرفیوژن قلب لانگندورف گذاشته شدند. در این دستگاه، آسیب IR از طریق 35 دقیقه بستن شریان کرونری LAD و 60 دقیقه باز کردن مجدد آن القاء شد. پروتکل Post بلافاصله در ابتدای رپرفیوژن در قلب ها به روش 6 دوره 10 ثانیه ایسکمی و 10 ثانیه رپرفیوژن اعمال گردید. آزمایشات در دو گروه بندی انجام می شود. یک گروه بندی شامل شش رت در هر گروه برای بررسی اندازه انفارکتوس و درگروه دیگر شش رت برای سایر مطالعات فیزیولوژیکی، بافت شناسی و مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. انفارکتوس قلبی با رنگ اوانس بلو و TTC اندازه گیری شد. برای بررسی فیبروز بافتی از رنگ آمیزی تری کروم ماسون استفاده شد. پروتئین های TGF-β و Smad3 به روش وسترن بلات بررسی شدند. میزان آنزیم قلبی LDHو BNP با استفاده از الایزا و اسپکتروفتومتری مورد بررسی قرار گرفتند. آپوپتوز بافتی با استفاده از تست تانل و بیان پروتئین های دخیل در آپوپتوز (cleaved caspase-3 ، Bax و Bcl2 ) به روش وسترن بلات بررسی شدند. در این مطالعه برای بررسی تغییرات مورفولوژیکی سلول ها از رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین استفاده شد. نتایج: پروتکل Post، به تنهایی تاثیر معنی داری بر بهبود شدت فیبروز بطن چپ، کاهش آپوپتوز و همچنین کاهش سایز انفارکتوس نداشت. در حالی که پیش درمانی با آلفا لیپوئیک اسید تاثیر مثبت داشت. اگرچه، استفاده از Post در رت های تحت درمان با ALA به طور موثر تری نشانگرهای آسیب را در مقایسه با گروه IR درمان نشده کاهش داد. علاوه بر این، درمان ترکیبی باعث کاهش بیشتر بیان Bax، cleaved caspase-3، Smad3 و TGF-β و افزایش بیشتر بیان Bcl2 شد که با کاهش سطوح IS و LDH در مقایسه با گروه IR درمان نشده همراه بود. همچنین یافته های هیستوپاتولوژیک در درمان ترکیبی بهتر از درمان های مونوتراپی بود.