مقایسه شیوه های آموزش رفتار حرفه ای دستیاران در دانشگاههای ایران و جهان
Abstract
چکیده
مقدمه: پروفشنالیسم به استفاده عادتی و عاقلانه مهارت¬های ارتباطی، دانش، مهارت های عملی تکنیکی، استدلال بالینی، روحیات، ارزش ها و بازاندیشی در کارهای روزانه برای سودرسانی به شخص و جامعه ای که در آن خدمت می¬کنیم اطلاق می¬شود. پروفشنالیسم جزء ضروری آموزش های دستیاری در دانشکده های پزشکی و سازمان های مهم اعتبار بخشی دنیا مانند Accreditation Council for Graduate Medical Education (ACGME) میباشد. این دانشکده¬ها و سازمان¬ها دربرنامه های دستیاری برنامه های آموزشی برای تدریس پروفشنالیسم را مطالبه می-کنند. اهمیت پروفشنالیسم در مطالعات مختلف ذکر شده و هم اکنون تدریس پروفشنالیسم در بیانه مأموریت بعضی دانشکده های پزشکی وارد شده و در برنامه های رزیدنتی تدریس می¬شود. با پیشرفت فن¬آوری و ورود امکانات جدید مانند رسانه های جمعی، اینترنت و حجم کار زیاد دستیاران، آموزش پروفشنالیسم با چالش های جدی مواجه شده است. مطالعه حاضر با یک بررسی Scoping Review از سالهای 2000 تا 2020 کلیه مطالعاتی که روش های آموزشی پروفشنالیسم به دستیاران پزشکی را اجرا یا توصیه کردند جمع آوری و گزارش نموده است.
نوع و روش مطالعه: پایگاه های داده شامل Medline (Through PubMed), Scopus, EMBASE, PsychINFO, Cochrane and Web of Science و رفرانس های دو سال آخر مجلات مهم آموزش پزشکی شامل Medical Teacher, Medical Education, Academic Medicine, Clinical Teacher, Medical Education and Teaching and Learning in Medicine و وبسایت سازمان های مهم اعتباربخشی آموزشی مانند ACGME, AMEE (International association of for Medical Education) و سایر سازمان های مرتبط و رفرانس های مقالات انتخاب شده از نظر وجود مقالات مرتبط و سایت ProQuest, GreyNet and Google Scholar از نظر پایان نامه تحقیقاتی و Grey Literature مورد جستجو قرار گرفتند. کلیه مقالات به زبان انگلیسی جستجو شدند. طیف وسیعی از کلمات برای جستجو مورد استفاده قرار گرفت که شامل پروفشنالیسم، یادگیری، آموزش، دستیاری و کلمات دیگر میباشند. عنوان و خلاصه مقالات مورد جستجو قرار گرفت.
نتایج: در مجموع 8684 مقاله در جستجوی اولیه بر اساس جستجوهای دست اول بدست آمد. 2348 بدلیل تکراری بودن حذف شدند. 6336 وارد فرایند غربالگری از نظر عنوان و خلاصه مقاله قرار گرفته و 6159 حذف شد. مقاله کامل 177 مقاله غربالگری شده از نظر عنوان و خلاصه، از نظر معیارهای ورود و خروج مورد بررسی قرار گرفتند. 69 مقاله حذف ودر نهایت 108 مقاله برای استخراج اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. در مجموع مطالعات در 25% برنامه های دستیاری مرتبط به رشته های جراحی و 50.9 % رشته های غیر جراحی و 10.2% بطور مختلط، تدریس پروفشنالیسم انجام شده بود. در بقیه مطالعات به دلیل ماهیت مقالات رشته دستیاری ذکر نشده بود. 59.3% مطالعات یک ارزیابی را در برنامه تدریس خود قرار داده بودند که 51.6% نوع قبل و بعد و 48.4% آزمون در پایان مطالعه انجام شده بود. در این مطالعه اثربخشی مورد بررسی قرار نگرفت. در مجموع 14 روش تدریس پروفشنالیسم استخراج شد که بیشترین فراوانی در روش های Case Based، رل مدل، بازاندیشی و فیدبک و سخنرانی بود. انواع فرصت های آموزشی برای تدریس پروفشنالیسم که مورد استفاده قرار گرفته بود 17 فرصت بود که بیشترین مربوط به Small group و در مراحل بعدی Team work و Large group و Workshop قرار داشتند. 28 نوع انواع اقدامات جانبی (اقداماتی برای تسهیل آموزش) برای ارتقاء آموزش پروفشنالیسم انجام گرفته بود که بیشترین آنها برگزاری Meeting ها و Mentoring Program و در درجه بعدی برنامه های retreat بود. اجزای پروفشنالیسم نیز در این مطالعه بررسی شده که بیشترین فراوانی بعد از پروفشنالیسم، ACGME Competencies در 22 مقاله یعنی 20.4% و مهارتهای ارتباطی در 13 مقاله یعنی 12 درصد بکار برده شده بود. مواردی مانند لیدرشیپ و ایمپاتی و چندرسانه ای و سایر عناوین نیز ذکر شده بود.
نتیجه گیری: تدریس پروفشنالیسم برای دستیاران تخصصی به روش های مختلف امکان پذیر میباشد. در این مطالعه علاوه بر انواع روش های تدریس موجود، فرصت های آموزشی و اقدامات جانبی برای ارتقاء پروفشنالیسم استخراج و بیان شده است. توصیه میشود براساس رشته دستیاری، محیط کاری و امکانات و منابع ترکیب مناسبی از روش تدریس، فرصت های آموزشی و اقدامات جانبی برای تدریس پروفشنالیسم در رشته های دستیاری مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژه ها :
پروفشنالیسم(رفتار حرفه ای)، شیوه آموزش، اخلاق پزشکی، کوریکولوم