بررسی یافته های سونوگرافیک و کالر داپلر قبل و بعد از درمان طبی در حاملگی های نابجا در محل اسکار سزارین و مقایسه آن با سطح βhcG سرم

Abstract

حاملگی اسکار سزارین یکی از وضعیت های بالینی نادر می باشد که در سال ۱۹۷۸ برای اولین بار معرفی گردیده است و البته اخیرا به علت افزایش موارد سزارین، میزان فراوانی بیماران با CSP نیز افزایش پیدا کرده است و هدف اصلی درمان بیماران با CSP، ختم بارداری، جلوگیری از خونریزی های شدید یا پارگی رحم در طول کورتاژ جنین می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی یافته های سونوگرافیک و کالر داپلر قبل و بعد از درمان طبی در حاملگی های نابجا در محل اسکار سزارین و مقایسه آن با سطح βhcG سرم می باشد. مواد و روش ها: بیمارانی که در فاصله زمانی مشخص شده با تشخیص (Cesarean Scar Pregnancy) CSP به بیمارستان الزهرا تبریز مراجعه کرده، مورد سونوگرافی و داپلر اولیه از RI نزدیک ترین شریان میومتریال به CSP قرار گرفته اند مورد بررسی قرار گرفتند. سطح βhcG سرم بیماران نیز ثبت گردید. بیماران مبتلا به CSP که کاندیدای درمان داروئی به روش تزریق متوترکسات سیستمیک یا تزریق KCl داخل ساک هستند بررسی شده و متغییرهای مورد نظر از جمله سن حاملگی، قطر توده CSP، سطح βhcG سرم، جنین زنده، RI نزدیک ترین شریان میومتریال به CSP ثبت شده و نتایج در زمان های ۷۲ ساعت، یک هفته و دو هفته بعد مقایسه شدند. یافته ها: در این مطالعه مقطعی تعداد ۳۰ بیمار با تشخیص CSP که جهت درمان دارویی (تزریق سیستمیک متوترکسات (MTX) (mg/kg ۱) یا تزریق KCL داخل ساک) به بیمارستان الزهرا تبریز ارجاع داده شده اند مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بارداری بیماران مورد مطالعه ۰۶/۱ ± ۷۲/۵ هفته و ۷۰/۱ ± ۵۸/۳ روز بود. در ابتدای ورود به مطالعه، ۶ مورد (۷/۲۰ درصد) جنین زنده تشخیص داده شده بود که پس از ۷۲ ساعت هیچکدام از آن ها زنده نبودند. مقادیر βhcG سرم از ابتدای مطالعه تا پایان درمان کاهش پیدا کرده بود. قطر ساک حاملگی تا ۷۲ ساعت پس از درمان افزایش و سپس تا انتهای درمان کاهش پیدا کرده بود. مقادیر RI کالرداپلر پس از درمان دارویی تا انتهای درمان کاهش پیدا کرده بود.