بررسی محلولیت و خواص ترمودینامیکی آملودیپین بزیلات در مخلوط حلالهای پلی اتیلن گلیکول 200 و اتانول در دماهای مختلف
Abstract
مقدمه: با توجه به محلولیت آبی پایین بسیاری از داروها، افزایش محلولیت در روند کشف و توسعه داروها اهمیت
فراوانی دارد. داده های محلولیت اطلاعات مهم و کاربردی برای تهیه فرمولاسیونهای دارویی، توسعه آنالیزهای
دارویی، نوبلورسازی و استخراج فراهم میکنند. یکی از رایج ترین روشهای افزایش محلولیت استفاده از کمک
حلال ها میباشد. هدف: در پژوهش حاضر محلولیت و دانسیته داروی آملودیپین بزیلات در مخلوط حلالهای
پلی اتیلن گلیکول 200 ( PEG 200 ( + اتانول در بازه دمایی 2۹۳.2 تا ۳۱۳.2 کلوین بررسی شده است. همچنین
همبستگی بین داده های به دست آمده و داده های پیش بینی شده از مدل های مختلف محلولیت مورد بررسی
قرار گرفته است. روش کار: در مطالعه حاضر میزان محلولیت با استفاده از روش شیک-فلاسک اندازه گیری
میشود. بدین صورت که فراکسیونهای جرمی از اتانول PEG 200 با فواصل ۱0 ٪ جرمی تهیه شده و مقدار مازاد
دارو در آن وارد میشود و روی شیکر انکوباتور به تعادل میرسد. سپس، محلول سانتریفیوژ شده و بعد از رقیق
سازی مناسب جذب محلولها در طول موج 2۳۹ نانومتر توسط اسپکتروفتومتر خوانده شده و توسط منحنی
کالیبراسیون غلظتها محاسبه میگردند. این پروسه برای ۵ دما تکرار شد و تمام داده ها برای پیدا کردن معادله
ای برای پیش بینی محلولیت بکار گرفته میشوند.نتایج: نتایج نشان دهنده افزایش محلولیت آملودیپین بزیلات با
افزایش فراکسیون جرمی PEG 200 و دما میباشند؛ به این صورت که بیشترین محلولیت آملودیپین بزیلات
مربوط به دمای 40 درجه و فراکسیون خالص PEG 200 میباشد . بحث : داده های محلولیت روند صعودی با
افزایش دما و درصد جرمی PEG 200 تا فراکسیون ۱.0 از خود نشان دادند. این داده ها با مدل های مختلف
مورد بررسی قرار گرفت و ثوابت هر کدام از مدلها محاسبه گردید. درصد خطای پایین ) کمتر از 8 % ( مشاهده
شده برای مدل بندی های محلولیت، پتانسیل بالای آنها را برای پیش بینی دقیق محلولیت داروها نشان میدهد.