بررسی محلولیت و خواص ترمودینامیکی سیلدنافیل سیترات در مخلوط حلالهای N-متیل-2-پیرولیدون و اتانول در دماهای مختلف
Abstract
مقدمه : . با توجه به حل پذیری آبی پایین اکثر داروهای مورد استفاده، بهبود محلولیت به عنوان یک خاصیت
فیزیکوشیمیایی مهم، یکی از گامهای مهم تحقیق و توسعه داروها به شمار میرود. یکی از ساده ترین روشها برای
افزایش حل پذیری، استفاده از کمک حلال میباشد. علاوه بر این، پیش بینی محلولیت داروها در سیستم حلال
های مختلف جهت صرفه جویی در زمان و هزینه میتوان از مدل بندی با انواع مدل های ریاضی ارائه شده استفاده
کرد.هدف: در پژوهش حاضر محلولیت و دانسیته داروی سیلدنافیل سیترات در مخلوط حلالهای N - متیل-
2 - پیرولیدون و اتانول در 5 دما بررسی شده است. همچنین همبستگی بین داده های اندازه گیری شده و پیش
بینی شده از مدلهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار : در مطالعه حاضر محلولیت با استفاده از
روش شیک- فلاسک اندازه گیری میشود. بدین صورت که کسرهای جرمی از N - متیل- 2 - پیرولیدون و اتانول
با فواصل ۱۰ ٪ جرمی تهیه شده و مقدار مازاد دارو در آن ریخته میشود و پس از سانتریفیوژ و رقیق سازی مناسب
محلولهای رویی، جذب در طول موج 29۰ نانومتر توسط اسپکتروفتومتر uv خوانده میشود و در ادامه با استفاده
از منحنی کالیبراسیون غلظتها محاسبه میگردد. این فرایند برای 5 دما تکرار شده و تمام داده ها با برخی مدل
های کوسولوانسی معمول همبسته میشوند.نتایج: داده های آزمایشات نشان دهنده افزایش محلولیت با
افزایش دما و کسرجرمی کمک حلال هستند به طوریکه بیشترین محلولیت مربوط به فراکسیون جرمی
۱ کمک حلال ودمای 4۰ درجه میباشد.
بحث: دادههای محلولیت روند صعودی با افزایش دما و کمک حلال تا فراکسیون ۱ ، N - متیل- 2 - پیرولیدون
از خود نشان دادند. داده ها با مدلهای مختلف برازش شدند. در هر یک از مدل بندیهای محلولیت،
درصد خطا کمتر از 9 % بود که نشان دهنده پتانسیل بالای آنها به عنوان مدلهای پیش بینی محلولیت
دارو است .