وتحت آنژیوپلاستی اولیه وارتباطAntSTEMI دربیماران با RDW بررسی ارزش تشخیصی مورتالیته بیمارستانی ویکساله
Abstract
تشخیص بالینی انفارکتوس حاد میوکارد نیاز به ارزیابی منسجم تاریخچه بیمار به همراه شواهدی از نکروز میوکارد به طور غیرمستقیم دارد که به کمک روش های بیوشیمیایی، الکتروکاردیوگرافیک و یا تصویربرداری به دست می آید. معمولاً اختلال در خون رسانی عروق کرونر و عدم تناسب آن با نیاز میوکارد باعث ایسکمی، هیپوکسی و در نهایت نکروز میوکارد می شود. تقریباً در تمام بیماران پاتولوژی عروقی، آترواسکلروز بوده که معمولاً با ترومبوز و انسداد یکی از شریان های کرونر همراه است و با توجه به شیوع روزافزون STE-MI و هزینه‌های بهداشتی درمانی و پیامدهای بالینی آن و همچنین دخیل بودن عوامل مختلف در تشخیص بیماران Ant STEMI در مطالعه حاضر قصد داریم تا به بررسی ارزش تشخیصی میزان RDW در بیماران Ant STEMI و همچنین تاثیر سطح RDW بر روی مورتالیتی بیمارستانی و یکساله بیماران با تشخیص Ant STEMI که تحت آنژیوپلاستی اولیه در بیمارستان شهید مدنی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بپردازیم تا بتوان با ارزیابی تاثیر سطح RDW در پیامد بالینی این بیماران را مشخص نموده و تصمیمات درمانی مورد نیاز جهت بهبود پیامد درمانی این بیماران اتخاذ نمود.
مواد و روش‌ها: با مراجعه به بایگانی مرکز قلب بیمارستان شهید مدنی تبریز، لیست بیمارانی که در طی سال‌های 1397 تا 1398 با تشخیص Ant STEMI در بیمارستان شهید مدنی دانشگاه علوم پزشکی تبریز مراجعه و تحت آنژیوپلاستی اولیه قرار گرفته بودند تهیه و با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه و خروج وارد مطالعه و بررسی شدند.
یافته‌ها و نتیجه گیری: در پژوهش انجام شده، میزان RDW با مورتالیته یکساله وبیمارستانیارتباط معناداری نداشت ولی با عوارض بیمارستانی نارسایی قلبی وشوک کاردیوژنیکوهماتوم محل آنژیو وخونریزی گوارشی و ترومبوز استنت ارتباط معنادار داشته است.