مطالعه اثر نانوحامل های حاوی داروی سیلیبینین بر القای مرگ ایمونوژنیک در سلولهای سرطانی B16 ملانوما

Abstract

مقدمه: مرگ سلولی ایمونوژنیک یکی از روش های امیدبخش در ایمونوتراپی و درمان سرطان است. مرگ سلولی ایمونوژنیک باعث تغییر در محیط ایمنوساپرسیو تومور می شود، پس میتواند در درمان با داروهای شیمی درمانی و رادیوتراپی همراه شود و نتایج بهتری حاصل کند. سیلیبینین یک فلاوانون گیاهی غیرسمی است که از دانههای گیاه خار مریم (Silybum marianum) به دست میآید. یکی از مهمترین مزایای سیلیبینین، سمیت ناچیز و عوارض پایین آن در انسان است. علی رغم مزایای آن، محلولیت آبی پایینی دارد که باعث کاهش فراهمی زیستی آن می شود. بارگذاری سیلیبینین در حامل های میسلی، یکی از راه ها برای برداشتن این محدودیت است. تحقیقات قبلی حاکی از آن است که سیلیبینین توانایی القای مرگ ایمونوژنیک را دارد. هدف: تهیه ی میسل های بارگذاری شده با سیلیبینین و مقایسه اثرات آن بر روی القای ICD ، آپوپتوزیس، و مهار رشد سلولی نسبت به داروی آزاد بر روی سلول های سرطانی B16 ملانوما . روشها: سیلیبینین با استفاده از روش تبخیر کمک حلال در میسل ها بارگذاری شد و اثر مهار رشد سلولی آن بر روی سلول های B16 با فرم آزادش با انجام تست MTT بررسی شد. پس از تعیین IC50 در تست MTT ، با استفاده از تست Annexin V/PI ، میزان آپوپتوز در سلول ها بررسی و مقایسه شد. با استفاده از تکنیک فلوسایتومتری القای CRT در سطح سلول ها بررسی شد. با استفاده از متد ELISA افزایش سطح HSP90 و ATP بررسی شد. با استفاده از تکنیک وسترن بلات، سطح p-elF2α و elF2α بررسی شد. یافتهها: میزان مهاررشد سلولی و میزان القای ICD در سلولهای B16 ملانوما، در فرمولاسیون میسلی بیشتر ازفرم آزاد این دارو است. نتیجه گیری: تمامی نتایج، تائیدکننده آن است که میسلهای بارگذاری شده با سیلیبینین قابلیت استفاده به عنوان یک داروی موثر در کنار سایر روش های درمانی سرطان را دارا میباشد و باعث افزایش کارایی درمان می شود.