بررسی ارتباط سطح CD38 در فلوسیتومتری بیماران لوسمی میلوئیدی حاد تازه تشخیص داده شده با میزان بقا کلی در استان آذربایجان شرقی

Abstract

لوسمی میلوئیدی حاد (AML) یک نوع بدخیمی خونی نادر اما تهاجمی با میزان بقای متفاوت در سراسر جهان است. در حالی که عواملی مانند سن، ناهنجاری های سیتوژنتیک و مولکولی نقش مهمی بر پیش آگهی و بقا بیماران ایفا می کنند، ما در این مطالعه به ارتباط بین CD38 و سایر مارکرهای هماتولوژیک و بقای بیماران AML پرداختیم. روش کار و مواد: در این مطالعه از داده‌های مربوط میزان بیان CD38 را بر روی بلاست های میلوئیدی با فلوسایتومتری 72 بیمار AML تازه تشخیص داده شده در بیمارستان شهید قاضی طباطبایی شهر تبریز بررسی و ارتباط آن با بقای کلی (OS) و بقای یک ساله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: هفتاد و دو بیمار AML تازه تشخیص داده شده غیر از نوع M3 در این مطالعه پیگیری شدند. نتایج نشان داد که بین بقای کلی و سطح CD38 رابطه معنی داری وجود دارد. علاوه بر این، افزایش سطح CD38 به میزان 1 درصد خطر مرگ و میر را به میزان 1 درصد افزایش می دهد. (HR=0.99; 95% CI: 0.98 to 1.01)