مقایسه دقت تصویربرداری توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی با دو وکسل سایز متفاوت در تشخیص ضایعات فورکا: یک مطالعه آزمایشگاهی

Abstract

مقدمه: نقص فورکا که به عنوان تظاهر اصلی آسیب پریودنتال در نظر گرفته می شود، در بیماری های پریودنتال رایج است. در حالی که از دست دادن چسبندگی پریودنتال غیرقابل برگشت است، نقص های استخوانی می توانند با تشخیص و مدیریت در مراحل اولیه بهبود یابند. بنابراین رادیوگرافی تشخیصی با ویژگی و حساسیت مناسب و همچنین مقدار بهینه اشعه می تواند در تشخیص زودهنگام و پیشگیری از از دست دادن دندان مرتبط با بیماری پریودنتال مفید باشد. در این مطالعه، دقت دو وکسل سایز 3/0 و 15/0 میلی متر مکعب در تشخیص ضایعات فورکا به منظور فوق الذکر بررسی و با یک دیگر مقایسه گردید. مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، نمونه 64 دندان خلفی گوسفندی حاضر در کله گوسفندی به همراه بافت نرم اطرافشان مورد توموگرافی کامپیوتری پرتو مخروطی Cone-Beam Computed Tomography (CBCT) با دو وکسل سایز مختلف قرار گرفتند که در میان آنها 36 نقص فورکای ایجاد شده به صورت مصنوعی توسط پژوهشگر و 28 مورد کنترل وجود داشت. تصاویر به دست آمده زیر نظر رادیولوژیست فک و صورت دسته بندی و سپس توسط دو ناظر (یک رادیولوژیست فک و صورت و یک متخصص پریو) به صورت تصادفی مشاهده و از نما های آگزیال، کرونال و ساژیتال مورد بررسی قرار گرفتند. وجود یا عدم حضور و همچنین درجه ضایعه ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 24 تحلیل گردید و شاخص کاپا، حساسیت و ویژگی محاسبه شد. نتایج: تفاوت معنی داری در دقت تشخیص تصویربرداری با دو اندازه مختلف وکسل در نقص فورکا وجود نداشت. هر دو وکسل سایز حساسیت و ویژگی بهینه بالای 9/0 دارند و دقیق هستند. حساسیت وکسل سایز کوچکتر (15/0 میلی متر مکعب) بیشتر از وکسل سایز بزرگتر (3/0 میلی متر مکعب) بوده، ولی ویژگی هر دو وکسل سایز با هم برابر است. نتیجه گیری: با توجه به قرار گرفتن بیشتر بیمار در معرض تابش اشعه، استفاده از اندازه های وکسل کوچکتر در تشخیص نقص فورکا پریودنتال توسط CBCT تنها در صورتی منطقی است که دارای توجیه بالینی باشند و در غیر این صورت نیازی به استفاده از وکسل سایز کوچکتر نیست.