ارتباط بین پلاک کاروتید و بروز خونریزی داخل پارانشیم مغزی

Abstract

گرچه ارتباط بین پلاک کاروتید و استروک ایسکمیک اثبات شده است با اینحال در برخی پژوهش ها ارتباط آن با ICH نیز محتمل دانسته شده است. با توجه به اینکه ارزیابی خطر در بیماران مستعد استروک ارزشمند می باشد و در صورتیکه بین وجود و یا عدم وجود پلاک و اندازه و محل آن با وقوع یا عدم وقوع ICH ارتباطی وجود داشته باشد، می تواند در پیشگیری از وقوع استروک و همین طور انتخاب روش درمانی مناسب به کار گرفته شود. هدف از این مطالعه ارزیابی ارتباط بین پلاک کاروتید و اندازه و محل آن با وقوع ICH می باشد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مشاهده ای بود که با مشارکت 200 بیمار انجام شد؛ برای بیماران فرم جمع آوری اطلاعات طراحی شد که سوالاتی از قبیل سن، جنسیت، نوع بیماری زمینه ای (دیابت ملیتوس، فشار خون بالا، بیماری های قلبی، بیماری های ریوی، بیماری های کلیوی ، بیماری های کبدی)، نوع داروی مصرفی بیماران، سابقه سرطان و دریافت رادیوتراپی یا شیمی درمانی، سابقه ایسکمی مغزی، سابقه ایسکمی قلبی، علایم حیاتی بیمار در حین مراجعه به بیمارستان(فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و ضربان قلب)، اندازه گیری پارامترهای بیوشیمیایی (LDH،HDL، Tg،Chlos)، نتایج سونوگرافی شریان کاروتید (داشتن/نداشتن پلاک، محل پلاک کاروتید، میزان انسداد) ناحیه آسیب دیده مغز بر اساس نتایج تصویر برداری، طول مدت بستری در بیمارستان، طول مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه، نیازمندی به جراحی، نیازمندی به انتوباسیون بیمار و ترخیص یا فوت بیماران ثبت شد. یافته ها : در 114 بیمار(57 درصد) پلاک کاروتید وجود داشت؛ از این افراد، 68 بیمار (34 درصد) در شریان کاروتید سمت راست و بقیه آنان(46 بیمار- 23 درصد) در شریان کاروتید سمت چپ دارای پلاک بودند. از مجموع کل افراد دارای پلاک، 21 نفر دارای انسداد کامل، 68 بیمار دارای انسداد بیشتر از 75 درصد و 25 بیمار نیز دارای انسداد کمتر از 75 درصد بودند. 29 بیمار به صورت ضایعه بزرگ، 108 بیمار به صورت ضایعه متوسط و 63 بیمار نیز به صورت ضایعه کوچک بودند؛ محل پلاک در تمام بیماران دارای پلاک (114 بیمار) در ناحیه Common carotid بود؛ بررسی ارتباط محل پلاک کاروتید با خونریزی داخل پارانشیم حاکی از آن بود که محل پلاک نمی تواند پیشبینی کننده خونریزی داخل پارانشیم باشد(068/0=P)