بررسي تاثير سلولهاي بنيادي داراي نشانگر ckit بر نوروپاتي ديابتي و ميزان بيان miRNA-96 و Nav1.3 در عصب سياتيک موشهاي صحرايي نر

Abstract

یکی از عوارض شناخته شده و شایع دیابت نوروپاتی دیابتی میباشد. شواهدی مبنی بر تاثیر مثبت سلول های بنیادی حاوی ckit بر نوروپاتی گزارش شده است. با این وجود اطلاعات کافی موجود نبوده و نیازمند پژوهش‌های بیشتری در این حوزه بوده است. لذا این مطالعه تجربی با هدف ارزیابی تاثیر سلول‌های بنیادی دارای نشانگر ckit بر نوروپاتی دیابتی و میزان بیان miRNA-96 و Nav1.3 در عصب سیاتیک موش‌های صحرایی نر طراحی و اجرا شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه به صورت تجربی، 48 رت نر ویستار در 4 گروه کنترل، دیابتیک، دیابتیک تیمارشده با سلول های ckit- و ckit+ ، مورد آزمایش قرار گرفتند. دوماه پس از القای دیابت در رت‌ها، تزریق وریدی سلولهای ckit+ ، انجام گرفت. سپس پیامد عملکردی مورد نظر با استفاده از تست‌های حساسیت حرارتی (Hot plate و Tail withdrawal latency) و تست حساسیت مکانیکی فیلامان‌های ون فری سنجیده شد. همچنین سطح بیان miRNA-96 و Nav1.3 به روش Real-time PCR در بافت سیاتیک اندازه گیری شد. بافت عصب سیاتیک گروههای مطالعه از نظر ضخامت غلاف میلینی و قطر فیبر عصبی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: یافنه های این مطالعه نشان داد که القای دیابت نوع دو باعث تاحیر در واکنش حرارتی، اختلال در آستانه حساسیت مکانیکی، کاهش میزان بیان mirRNA-96 و افزایش میزان بیان Nav1.3 گردید .همچنین دیابت باعث کاهش قطر رشته عصبی سیاتیک و ضخامت میلین آن شد. تیمار توسط سلول‌های ckit+ با بهبود تاخیر حرکت دم همراهی داشته است. همچنین آستانه حساسیت مکانیکی رت‌های تیمار شده با سلول های بنیادی دارای ckit+ وضعیت مطلوب تری داشته است. سطح miRNA-96در گروه تیمار شده با Ckit+ به طور معنی داری از همه‌ی گروه های مطالعه بیشتر بوده و به طور عکس سطح Nav1.3 در گرو تمیار شده با ckit+ کمترین میزان بوده است. درمان با سلول‌های بنیادی ckit- و ckit+ بهطور معنیداری باعث پيشگيري از كاهش قطر و رشته عصبي و ضخامت ميلين در اثر ديابت شد و این تاثیر در گروه تیمار با ckit+ واضحتر بود.