بررسی اثر القای مرگ سلولی توسط دوکسوروبیسین و رزمارینیک اسید بارگیری شده در نانوذرات پروتئینی در رده سلولی سرطان پستان MCF-7
چکیده
سرطان پستان در سال 2020در آمریکا با 2.26 میلیون مورد ابتلا شایع ترین مورد سرطان بوده است. رزمارینیک اسید به عنوان یک کاندید کارآمد برای سرکوب چندین سلول سرطانی از طریق مداخله در تکثیر سلول های تومور، کاهش التهاب، القای آپوپتوز شناخته شده است. دوکسوروبیسین نیز داروی شایعی است که در شیمی درمانی انواع سرطان استفاده میشود با این حال به دلیل زیست سازگاری کمتر علاوه برسلول های سرطانی سلول های سالم را نیز مورد تهاجم قرار میدهد و عوارض جانبی بسیاری را برای بیماران باعث میشود. در این مطالعه پیشنهاد می شود جهت بهبود اثرات ضد سرطانی رزمارینیک اسید و کاهش عوارض جانبی دوکسوروبیسین با کاهش دوز استفاده شده با این حال هدفمند کردن آن در درون بدن بر روی رده سلولی سرطان پستان ازنانوذرات پروتئینی مانند زئین به عنوان سیستم رسانش دارویی استفاده شود.
روش ها: فرمولاسیون های مورد نظر شامل دوکسوروبیسین آزاد، دوکسوروبیسین و رزمارینیک اسید، دوکسوروبیسین آزاد و رزمارینیک نانوپارتیکله شده و دوکسوروبیسین و رزمارینیک اسید نانوپارتیکله ساخته شد و ویژگی های نانوذرات شامل سایز، میزان انکپسولاسیون و پتانسیل زتای آن ها به ترتیب توسط تکنیک پراکنش نوری ذرات و روش اولترافیلتراسیون تعیین شد. سپس رهش دارو مطالعه شد و اثر گروه های دارویی چه به صورت آزاد و چه به صورت لود شده بر روی سلول های سرطانی پستان با تست MTT مورد مطالعه قرار گرفت و با اثر داروی آزاد مقایسه شد. در ادامه فلورسنت سلول های تیمار شده با گروه های دارویی بعد از نیم و سه و نیم ساعت تیمار اندازه گیری شده و با میکروسکوپ کانفوکال از آن ها عکس برداری شد. در ادامه سلول های تیمار شده با گروه های دارویی به روش رنگ آمیزی DAPI، رنگ امیزی شده و تصویر برداری شد.
یافته ها: نانوذرات با اندازه میانگین 217 نانومتر و درصد بارگیری 85% برای رزمارینیک اسید و 51 درصد برای دوکسوروبیسین تهیه شد.آزمایشات سیتوتوکسیک مشخص کرد DOX و RA لود شده Zein در مقایسه با شکل آزاد آن ها IC50پایین تری دارد. نتایج آزمون رهش دارو نشان داد که دارو ها در شرایط اسیدی سلول های سرطانی بهتر از سلول های سالم با PH خنثی از نانوپارتیکل آزاد میشوند. فلوسایتومتری نشان داد که بارگیری دارو ها با Zein باعث افزایش تجمع آن ها در داخل سلول شده و با آزاد سازی ممتد دارو ها منجر به افزایش مرگ سلولی می شوند. رنگ آمیزی DAPI نیز نشان داد که قطعه قطعه شدن هسته در سلول های آپوپتوتیک زمانی که از داروی نانو فرموله استفاده میشود بیشتر و شدیدتر است.