بررسی تغییرات سطح بیان lncRNA HCG 11 در نمونه بافت های بیماران مبتلا به سرطان تیروئید جهت استفاده به عنوان بیومارکر تشخیصی

Abstract

سرطان پاپیلاری تیرویید (PTC) که بیش از ۸5 درصد از کل موارد سرطان تیرویید را شامل میشود به عنوان شایع ترین بدخیمی غدد درون ریز شناخته میشود و میزان بروز جهانی آن در حال افزایش است. جراحی به عنوان درمان اولیه برای این بیماری به شمار می رود. نشان داده شده است که بیان ژن نامناسب که می‌تواند به دلیل بی‌ثباتی ژنومی و تغییرات نشانگر های اپی ژنتیکی باشد ، از عوامل مهم در تنظیم PTC میباشد . RNA های غیر کد کننده ی پروتئین (lncRNAs) فراورده هایی از بیان ژن هستند که به پروتئین ترجمه نمی شوند و به دلیل ساختار مولکولی منحصر به فردشان در تعدیل انکوژن های و ژن های سرکوبگر تومور مختلف و نیز در تکثیر، مهاجرت و پدیده تبدیل بافت اپیتلیال به مزانشیمال(EMT) سلول های سرطانی نقش بسزایی دارند. در سرطانهای مختلف بیشتر lncRNA ها از جمله ژن کمپلکس HLA11 (lncRNA HCG 11) از تنظیم خارج می شوند. بنابراین، در این مطالعه، میزان بیان ژن HCG 11 در نمونه های بافتی سرطان تیرویید در آزمایشگاه و نیز در داده های بیوانفورماتیکی جهت تایین نقش آن در شروع و پیشرفت این سرطان و پتانسیل بیومارکری آن مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش کار: ابتدا تعداد 2۰ نمونه بافت سرطان تیرویید و 2۰ نمونه بافت مجاور سالم از بیماران تهیه شد و پس از استخراج RNA و سنتز cDNA با استفاده از qPCR بیان ژن HCG 11 در نمونه ها اندازه گیری شد و ارتباط آن با ویژگی های کلینیکال و پاتولوژیک نمونه های بافتی نیز بررسی شد. جهت تایید نتایج نیز، بیان ژن HCG11 در نمونه های سرطانی نسبت به نمونه های سالم با داده های انفورماتیکی پایگاه اطلاعاتی TCGA نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز منحنی ROC جهت ارزیابی قدرت تشخیصی HCG11 و همچنین آنالیز منحنی های Kaplan-Meier جهت ارتباط بیان ژن با زنده مانی و بقا بیماران با استیج سرطان مختلف در داده های پایگاه TCGA انجام شدند. نتایج: نتایج نشان داد میزان بیان HCG 11 به طور معناداری در نمونه های سرطانی در مقایسه با نمونه های سالم کاهش یافته است و این نتایج با داده‌های پایگاه TCGA نیز تایید شد. همچنین نشان داده شد که الگوی بیان این ژن می تواند به عنوان بیومارکر بالقوه‌ی تشخیصی در سرطان تیرویید باشد. همچنین بین بیان ژن HCG11 در استیج های مختلف سرطان و میزان بقا و زنده مانی بیماران ارتباط منفی دیده شد.