بررسی اثر کاهش بیان ژن SLC16A13 بر آپوپتوز و متاستاز در لاینهای سلولی سرطان حنجره

Abstract

توده ها یا تومورهای حفره دهان مانند بقیه مناطق بدن دارای انواع خوش خیم یا بدخیم هستند. در حفره دهان هشتاد و پنج تا نود و پنج درصد كل سرطان ها، سرطان بدخیم سلول های سنگفرشی یا اسكواموس سل كارسینوما (SCC) می باشند كه بسیار خطرناك و مرگبارند. ژنتیک و محیط دارای نقش جداگانه و شفافی در این سرطان هستند هرچند که نقش محیط در این بیماری پررنگتر از ژنتیک میباشد. SLC16A عضوی از خانواده ناقل های غشایی است که اهمیت آن در فرآیند کارسینوژنز جدیدا مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس، در مطالعه حاضر تاثیر سرکوب بیان ژن SLC16A13 در توانایی بقا، رشد و متاستاز در رده سلولی سرطان حنجره (Detroit 562) مورد بررسی قرار گرفت. روش¬ها: ابتدا رده های سلولی سرطان حنجره، (Detroit 562) در محیط RPMI-1640 کشت داده شد. سپس برای کاهش بیان ژن هدف siRNA سنتتیک ضدژن SLC16A13 به سلولهای هدف مورد بررسی ترانسفکت گردید. سپس برای بررسی تاثیر سرکوب بیان ژن مورد مطالعه بر زیست پذیری سلولی و آپوپتوز از تست های MTT و فلوسایتومتری استفاده شد. برای بررسی نقش این تیمار بر روی توانایی مهاجرت سلول های سرطانی نیز ازتست SCRATCH استفاده شد. همچنین تاثیر این تیمار بر بیان ژن های مرتبط با آپوپتوز و مهاجرت سلولی با روش Real Time PCR ارزیابی گردید. یافته ها: طبق نتایج به دست آمده سرکوب بیان ژن SLC16A13 در رده سلولی مورد بررسی باعث افزایش میزان آپوپتوز شده ولی تغییری در توانایی مهاجرت سلولهای سرطانی ایجاد نمی کند.