بررسی ارتباط بین تعداد نوتروفیل های دهان با پارامترها و تست های عملکردی اسپرم انسانی

Abstract

زمینه و هدف: ناباروری تقریباً 15% از زوجین را در جهان تحت تأثیر قرار می دهد. ناباروری مردان 70-20% زوج های نابارور را تحت تاثیر قرار میدهد و درصد مردان نابارور در کشورهای مختلف بین 5/2 تا 12 درصد متغیر است. مطالعات متعددی ارتباط بین پریودنتیت و کاهش باروری مردان را پیشنهاد کرده اند. التهاب ممکن است رابط بین این بیماری ها باشد. بار التهابی دهان را می توان از طریق شمارش نوتروفیل های دهانی یا oPMN (oral polymorphonuclear Neutrophils) در نمونه های شستشوی دهانی سنجید. تحقیقات ثابت کرده است که سطوح بالای oPMN با پریودنتیت مرتبط است. هدف از این مطالعه مقطعی ارزیابی ارتباط احتمالی بین بار التهابی دهان بر اساس غلظت نوتروفیل های دهانی با نتایج آنالیز مایع منی و پارامترهای عملکردی اسپرم که نشان‌دهنده وضعیت باروری مردانه هستند می باشد. مواد و روش اجرا: 229 شرکت‌کننده انتخاب شدند و نمونه های شستشوی دهانی برای اندازه‌گیری بار التهابی دهان، از طریق شمارش oPMN، جمع‌آوری گردید. همچنین نمونه مایع منی برای ارزیابی پارامترهای غلظت اسپرم، تعداد کل اسپرم، درصد اسپرم های متحرک پیشرونده، درصد کل اسپرم های متحرک، مورفولوژی نرمال اسپرم، غلظت نوتروفیل های مایع منی و میزان فراگمانتاسیون DNA اسپرم طبق پروتکل های کلینیکی و لابراتواری تهیه گردید. مدل رگرسیون خطی چندگانه برای ارزیابی روابط بین غلظت oPMN با پارامترهای مایع منی و اسپرم به کار گرفته شد. یافته ها: ارتباط منفی معنی دار بین افزایش غلظت oPMNها و درصد کل اسپرم های متحرک، درصد اسپرم های متحرک پیشرونده و مورفولوژی نرمال اسپرم وجود داشت (p-value<0.001)، به گونه ای که به طور متوسط با هر واحد افزایش در oPMN، پارامترهای ذکر شده به ترتیب به میزان 0.573، 0.367 و 0.407 کاهش یافتند. همچنین، ارتباط مثبت معنی داری بین غلظت oPMN با پارامترهای غلظت نوتروفیل های مایع منی و میزان فراگمانتاسیون DNA اسپرم یافت شد که به طور متوسط با هر واحد افزایش در oPMN، این پارامتر ها به ترتیب 0.126 و 0.733 واحد افزایش یافتند. با این حال، ارتباط آماری معنی داری بین غلظت oPMN و غلظت اسپرم یافت نگردید. نتیجه گیری: بار التهابی دهان، که توسط غلظت نوتروفیل های دهانی نشان داده می‌شود، ممکن است بر وضعیت باروری مردان تأثیر بگذارد، زیرا همبستگی مثبتی بین سطوح این سلول‌های التهابی با کاهش تحرک اسپرم، تغییرات مورفولوژیکی غیرطبیعی، افزایش تعداد نوتروفیل های مایع منی و همچنین افزایش فراگمانتاسیون DNA اسپرم وجود دارد.