ارتباط پوسیدگی دندانی با آسم، سن تشخیص آن و دارو های مرتبط
Abstract
مقدمه: با توجه به افزایش رو به رشد جمعیت افراد مبتلا به آسم در جهان، توجه به سلامت دهان و دندان آنها ضروری می باشد. بررسی عوامل مرتبط با پوسیدگی دندان در افراد مبتلا به آسم می تواند در حفظ و ارتقای سلامت دهان و دندان این افراد نقش بسزایی داشته باشد. از آن جایی که در مطالعه کوهورت آذر داده های جامعی در زمینه های مختلف برای بزرگسالان جمع آوری شده است، هدف از مطالعه ما تعیین ارتباط شاخص DMFT با آسم، سن تشخیص آن و داروهای مرتبط در جمعیت کوهورت آذر است.
مواد و روش ها: مطالعه کوهورت آذر در سال 1393 در شهرستان شبستر واقع در استان آذربایجان شرقی و بر روی 15هزار جمعیت بزرگسال 35 الی 70 ساله آغاز شده است. در مطالعه ی مقطعی-تحلیلی حاضر، بخشی از داده های مطالعه ی کوهورت آذر شامل ابتلا به آسم، سن تشخیص آسم، نوع داروهای مصرفی و شاخص DMFT استخراج شدند. سپس داده ها در دو گروه افراد مبتلا به آسم و گروه کنترل (غیر مبتلا به آسم) جهت آنالیز و تحلیل وارد این مطالعه شدند. متغیر پیامد، شاخص DMFT بود.
برای تحلیل ارتباط بین ابتلا به آسم، سن تشخیص آسم و نوع داروهای مصرفی با شاخص DMFT از آنالیز رگرسیون Negative binomial with loglink استفاده شد. علاوه بر بررسی نتایج در مدل تعدیل نشده (بدون تعدیل اثر متغیر های مخدوش کننده)، از دو مدل رگرسیونی جهت تعدیل اثر متغیرهای مخدوش کننده شامل سن، جنس، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، تحصیلات، تاهل، مصرف سیگار، مصرف الکل، دفعات مسواک زدن، بیماری های زمینه ای، شاخص توده ی بدنی و فعالیت فیزیکی استفاده گردیده است.
یافته ها: در مطالعه ی حاضر داده های جمع آوری شده برای 1614 بیمار 35 تا 70 سال مطالعه ی کوهورت آذر شامل 538 فرد مبتلا به آسم و 1076 نفر گروه کنترل آنالیز شدند. از میان افراد مبتلا به آسم 7/8 درصد افراد، دارو را به صورت اسپری و خوراکی، 8/7 درصد به صورت خوراکی، 7/11 درصد به صورت اسپری مصرف می کردند و 7/71 درصد افراد مبتلا به آسم دارو مصرف نمی کردند. بر اساس سن تشخیص آسم، در 3/38 درصد افراد، طول مدت بیماری 10 سال یا بیشتر گزارش شد. در گروه مبتلا به آسم میانگین شاخص DMFT برابر 67/8 ± 15/23 و در گروه کنترل شاخص DMFT برابر با 24/9 ± 12/21 بود که بیشترین بخش از شاخص DMFT مربوط به دندان های کشیده شده بود. در آنالیز رگرسیون ارتباط DMFT با آسم، طول مدت بیماری بر اساس سن تشخیص و مصرف دارو معنی دار نبود ولی ارتباط DMFT با متغیر سن و مسواک زدن معنی دار بود به طوری که DMFT در افرادی که سن بیشتری داشتند و کمتر از یک بار در روز مسواک می زدند، بیشتر بود.
نتیجه گیری: با توجه به این که ارتباط آسم و داروهای مرتبط و طول مدت بیماری با شاخص DMFT از نظر آماری معنی دار نبوده است می توان گفت تاریخچه آسم ارتباط موثری بر پوسیدگی دندان افراد مبتلا ندارد با توجه به افزایش معنی دار میزان DMFT با افزایش سن و معنی دار بودن متغیر مسواک زدن، برنامه های ارتقای سلامت دهان در تمامی سنین به ویژه برای افراد مبتلا به آسم باید مورد توجه قرار گیرد.