مقایسه سطح اضطراب و کیفیت زندگی دانشجویان دندانپزشکی تبریز در مقاطع کلینیک و پری کلینیک در سالهای همه گیری کرونا (سال تحصیلی 1402-1401)

Abstract

مقدمه همه گیری کرونا مشکلات روانی متعددی را برای دانشجویان سبب شده و موجب کاهش کیفیت زندگی آنان شده است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه سطح اضطراب و کیفیت زندگی دانشجویان دندانپزشکی تبریز در مقاطع کلینیک و پری کلینیک در سالهای همه گیری کرونا بود. مواد و روشها این مطالعه ی مقطعی-مقایسه ای، بر روی کلیه دانشجویان دندانپزشکی دوره های پری کلینیک و کلینیک دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 1402 – 1401 اجرا شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ایی مشتمل بر 4 بخش شامل ، بخش اول (اطلاعات دموگرافیک)، بخش دوم (اطلاعات تحصیلی) ، بخش سوم (پرسشنامه ی اضطراب بک) و بخش چهارم (کیفیت زندگی مربوط به دوران شیوع بیماری کرونا بر اساس پرسشنامه ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) بود که توسط دانشجویان تکمیل گردید. پرسشنامه ی اضطراب بک شامل 21 سوال با طیف لیکرت 4 گزینه ایی و دامنه ای نمره 63-0 بود. پرسشنامه ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) دارای 26 سوال در 4 زیرمقیاس (شامل سلامت جسمی، سلامت روان، روابط اجتماعی، و سلامت محیط اطراف) و یک نمره کلی بود. داده های به دست آمده توسط ازمون کای اسکوار و آزمون دقیق فیشر و آزمون تی مستقل با نرم افزار spss نسخه 24 تحلیل شد. نتایج میانگین نمره اضطراب (بک) و فراوانی سطوح اضطراب (متوسط و شدید) در دانشجویان کلینیک بطور معنی داری بیشتر از دانشجویان پری کلینیک است. کیفیت زندگی و کلیه زیر مقیاسهای آن در دانشجویان کلینیک بطور معنی داری کمتر از دانشجویان پری کلینک بود. در دانشجویان کلینیک اضطراب مردان بیشتر از زنان وکیفیت زندگی در زنان بیشتر از مردان بود. در دانشجویان پری کلینیک تفاوتی بین اضطراب و کیفیت زندگی زنان و مردان مشاهده نشد. نتیجه گیری دانشجویان کلینیک میزان اضطراب بیشتر و کیفیت زندگی کمتری را تجربه می کنند.